აივანზე დგახარ.
ვინ იცის მერამდენე ღერი სიგარეტი იფერფლება შენს თითებში.
ზაფხულის საღამოა – თბილი, სურნელოვანი. ფოთოლცვენა უკვე დაიწყო,
ცოტა ხანში აგვისტო ბოლო დღეებს დაითვლის
და სულ მალე შემოდგომა აიღებს პირველ აკორდს ჩვენში.
სიყვარულს შენი ოთახის, ჩემი თმის და გვიმრის გასრესილი ფოთლების სუნი აქვს.
ნელა გიახლოვდები და უკნიდან გხვევ ხელებს, რადგან “გული ზურგიდან უფრო ახლოა”, ჰოდა მეც მანძილს ვიმოკლებ შენ გულამდე.
ტრიალდები, მიღიმი და შენ ხელებში მიქცევ.
ცხვირი შენს ყელზე მაქვს მობჯენილი და ჩუმად გელაპარაკები.
ვსაუბრობთ იმაზე, თუ როგორ მოვპარეთ ერთმანეთს გრძნობები,
როგორ ვაფერადებთ და ვჭირდებით ერთმანეთს..
And I will try to fix you.. Always.
You will try to fix me..
მხოლოდ ჩვენი სუნთქვა არღვევს ჩვენს შორის წარმოსახვით საზღვარს
და მანძილი გულამდე ნოლს უტოლდება.
სიყვარულს შენი ოთახის, ჩემი თმის და გვიმრის გასრესილი ფოთლების სუნი აქვს.
Read Next
“ნუ უსმენ ხალხს რომ თითქოს ჩქარა გადის დრო, რომ მშვიდად ყოფნას შენსას აღარავინ მტრობს, ხომ გრძნობ, ამ ფიქრს, კართან ჩუმად რომ გიცდის, შენ კი, კვლავ გწამს, რომ სიმღერა დაგიცავს. შენ ხედავ სიზმრებს, ისევ და სიყვარულის გწამს.” კისერზე გადებ სუსტ მკლავებს.. …
ძალიან უცნაური გრძნობა მაქვს. სანამ ახალმა წელმა არ მოაღწია მისი მოსვლა ვერც ვიგრძენი. ზუსტად ნახევარი საათია მოვრთე სახლი, გავაწყე სუფრა, გავიპრანჭე და ამ პოსტის წერას შევუდექი. საოცარმა სიხარულმა ამავსო უცებ.. თითქოს ამ წელთან ერთად რაღაც ახალს ვიწყებ.. ასეთი იმედი სიახლის, …
ჩვენ ტყის პირას ვცხოვრობდით, პატარა, ხის სახლში, რომელიც ნეტარებით იყო სავსე… გარშემო მხოლოდ ცისფერი ცა, ყავისფერი მიწა და მწვანე ფოთლები გვეკრა, შემოდგომით რომ ოქროსფერდებოდნენ.. .. ჩვენ ერთმანეთით ვცხოვრობდით, ერთმანეთით ვსუნთქავდით.. ჩვენ ერთმანეთის გარდა არავინ გვყავდა და არავინ გვიყვარდა.. ჩვენ გვიხაროდა.. …
ძალიან ბევრი პოსტი დაიწერა 17 მაისის შესახებ, ვიცი, მაგრამ მინდა მეც დავაფიქსირო ჩემი პოზიცია. ვერავის შევპირდები, რომ ცენზურა დაცული იქნება, თუმცა ვეცდები. მოკლედ. არც ჰომოფობი ვარ და არც მათი საწინააღმდეგო მაქვს რამე. ვისაც უნდა ტრა*ს მიცემს, ვისაც უნდა პირს და ა.შ. …