“შენ ვალდებული ხარ იზრუნო მასზე, ვინც მოიშინაურე”.
სამწუხაროდ ძალიან ხშირად, თითქმის ყოველთვის გვავიწყდება ეს.
ვივიწყებთ რა ცოტა ჰყოფნით ჩვენით სავსე ადამიანებს ბედნიერებისთვის და რა ადვილად სტკივათ ერთი შეხედვით უმნიშვნელო წვრილმანებიც კი.
არ ვცდილობთ ისინი გავაბედნიეროთ, ვინც მოვიშინაურეთ, უფრო მეტიც, მათ წილ სითბოს სხვებს ვუნაწილებთ, სხვებზე ვზრუნავთ, სხვებს ვცდილობთ დავანახოთ სითბოც, სიყვარულიც და ოდესღაც უდაბნოში მოსმენილ მელაკუდას დარიგებას ისე ვივიწყებთ, თითქოს არც ყოფილა.
აღარც ის გვაინტერესებს შეჭამა ბატკანმა ვარდი თუ არა, ვეღარც ჩვენ – ჩვენი ვარდის გამორჩეულობას ვხვდებით და შედეგად ვარსკვლავებიც აღარ გვიცინიან.
ამიტომაა მარტოობა ადამიანებს შორის.
მოდი, ნუ მომიშინაურებ.
Read Next
ყველაზე ძნელია დარჩე ძლიერი მაშინ, როცა ბევრ პატარა ნამსხვრევად იქცევი ნელ-ნელა ისე, რომ ამ პროცესს ვერ აჩერებ. ძნელია, როცა დრომ და გარემოებებმა საოცრად შეგცვალა და საკუთარი თავი კი არა ყველა დაკარგე, ვინც ყველაზე მეტად გიყვარდა. ძნელია, უყურებდე როგორ ქრება შენი …
– გახსოვს რა ლამაზი იყო რომ დაიბადა? – ახლაც ძალიან ლამაზია. – ჰო, მაშინ პატარა იყო ძალიან და ლამაზი. – ახლაც პატარა და ლამაზია. – კარგი ჰო! ბიძაჩემი და მამაჩემი იხსენებდნენ ჩემ დაბადებას.. როგორ მნახეს პირველად, როგორ დავიწყე სიარული, ლაპარაკი, …
როცა ნაძვიხ ხე აწყობილია, სახლი – მორთული, გოზინაყი გაკეთებული და დაგემოვნებულიც, თბილად რომ ზიხარ, ჩაის სვამ, ამ შენს გოზინაყს ახრამუნებ და ახალი წლის მოსვლამდეც ორიოდე საათი რჩება, გინდა თუ არა იწყებ თითქმის უკვე გასული წლის გაანალიზებას. 2014 წელი ჩემთვის საკუთარ …
ყველაზე ძნელია დარჩე ძლიერი მაშინ, როცა ბევრ პატარა ნამსხვრევად იქცევი ნელ-ნელა ისე, რომ ამ პროცესს ვერ აჩერებ. თითქოს არაფერი ხდება ცუდი, თითქოს ყველაფერი იდეალურადაა – და ასეც არის, მაგრამ რაღაც, შენ თვითონაც არ იცი – რა, შიგნიდან განგრევს და გეშინია, …