არ მახსოვს ვინ მითხრა სკოლას დაამთავრებ და უზომოდ მოგენატრებაო..
არ მჯეროდა.. რა თქმა უნდა, იყო ნოსტალგია პირველ დღეებში მაგრამ საგამოცდო ციებ-ცხელებამ, სტუდენტობამ, გრანტმა – ყველაფერი გადამავიწყა..
ვაღიარებ, სანამ დავამთავრებდი ერთი სული მქონდა იქედან გამომეღწია..
ალბათ რაღაც დროა საჭირო, რომ მიხვდე რა ძვირფასი იყო ეს ყველაფერი..
დღეს, ორი წლის შემდეგ პირველად წავედი სკოლაში..
აქამდე სურვილიც არ გამჩენია..
ალბათ არც გამიჩნდებოდა, სამსახურიდან რომ არ გავეგზავნე..
დღეს დილას ცხრაჯერ გავიღვიძე და დავიძინე..
არდადეგებზე მივეჩვიე გვიანობამდე ძილს..
5 წუთიც და მორჩა..
გამახსენდა, რომ სკოლაში ვიყავი მისასვლელი.. სიცილი ამიტყდა..
ორი წლის წინანდელი შეგრძნებები გამიცოცხლდა თითქოს.
ძლივს ავდექი.. სანამ გამოვფხიზლდებოდი ყველაფერს დავეჯახე და სახლი საშინელებას დავამსგავსე..
როგორც იქნა გავედი სახლიდან..
თავიდან თითქოს არაფერი, მაგრამ სკოლის ჭიშკარს რომ მივუახლოვდი..
აი, ჩემი სკოლის ეზო.. ჩვეულებრივ მშობლები ეზოში..
მივუახლოვდი კარებს, რომლიდანაც ბევრჯერ გავპარულვარ..
საშვის დანახვაზე უპრობლემოდ შემიშვა მანდატურმა.. გავუღიმე, მადლობა გადავუხადე.
თვითონ ჩანდა ძალიან თბილი და თავაზიანი.. ხანში შესული კაცი იყო.
ავიარე კიბეები..
სული შემეხუთა ლამის.. “ვიზოგავდი” ნაბიჯებს..
აი, “ჩემი” სარკე მეორე სართულზე.. რამდენჯერ სპეციალურად გამოვსულვარ გაკვეთილიდან რომ ამ სარკეში ჩამეხედა..
ჩემი კლასის კარები.. ჩემი კლასი.. ჩემი..
ცრემლებით ამევსო თვალები.. კედლებზე ისევ იყო გამოფენილი ბავშვების ნახატები, კედლის გაზეთები, სურათები..
მთელმა ბავშობამ თვალწინ გამირბინა.. მთელმა 12-მა წელმა..
გაკვეთილებმა, აჯანყებებმა, შატალოებმა, პრობლემებმა პედ კოლექტივთან..
ოქმებმა, ხელწერილებმა..
ლაშქრობებმა, ღამე ტყეში ხეტიალმა, თოვლში და ყინვაში..
ექსკურსიებმა..
ბოლო ზარმა..
ბანკეტმა..
ყველაფერი გაცოცხლდა..
არ ვიცი რა ემოცია იყო..
ალბათ სიტყვებით ვერ გადმოვცემ..
ჯერ კიდევ ორი წლის წინ იძულებით მოვდიოდი აქ..
ახლა კი ჩემი ნებით – სულ სხვა ამპლუაში..
იყო რაღაც სევდანარევი სიხარული ამაში..
დირექტორი.. მასწავლებლები.. თბილი მოკითხვები.. ჩახუტებები..
ალბათ არ დამავიწყდება ეს შეგრძნება..
ძველი კედლები.. ჩემი კლასის კარი.. სიძველის სუნი..
მგონი პირველად ვამბობ, რომ ჩემი სკოლა მიყვარს <3
ჩემი ბავშობა.. ჩემი მოგონებების სასაფლაო..
პოსტის წერისას ამ მუსიკას ვუსმენდი, ამიტომ ამას დავდებ..
Read Next
ხართ 6-დან 16 წლამდე ნიჭიერი მოზარდი? გსურთ გახდეთ ვარსკვლავი? მაშინ თქვენი ადგილი ჩვენთანაა, რადგან ნიჭიერი ბავშვების გავარსკვლავება ჩვენი პროფესიაა. პირველად საქართველოში „ვარსკვლაების საბავშვო საპროდიუსერო აკადემია“ – „Kids Star Academy”.
1 იანვარიც მიიწურა… ამ წლის პირველი დღე.. ახლა 2 იანვარია.. ამბობენ ბედობააო, ჰოდა მინდა ჩემი ბლოგი და პოსტები დამებედოს.. ორდღიანი ბოდიალის და თავის ტკივილის მერე მეგობრებს საინტერესო იდეა მოგვივიდა თავში.. გადავწყვიტეთ სტადიონზე პატარა საჰაერო ბურთი გაგვეშვა.. ვიყიდეთ და 2 საათი …
მე ვეხები შენს ბაგეს, თითს შემოვავლებ მის კიდეს ისე, თითქოს ჩემი დახატული და ჩემი ხელით შექმნილი იყოს… ვითომ პირველად გაიპო შენი ბაგე და თუ ერთი წამით მაინც მოვხუჭავ თვალს, გაქრება, აღარ იქნება და მე ისევ თავიდან დავიწყებ მის ხატვას, ისეთს …
ტყუილით მიყენებული ტკივილი უღრღნიდა სულს… კლავდა მასში იმ კარგს, რაც შემორჩენილი იყო… უყინავდა გრძნობას… ნელ-ნელა… წვეთ-წვეთ… შხამით ავსებდა მის არსებას… სულ გაიყინა… გაეყინა ხელის თითები… ფანჯრის რაფაზე ჩამოჯდა როგორც ყოველთვის… მაგრამ ახლა არ იცოდა რატომ… რისთვის… რისთვის მოვიდა აქ… რომ …