არარსებული ბავშვობისთვის ითხოვენ პატიებას?
არა, უბრალოდ…
იცი ჩვენ ისე ჩქარა გავიზარდეთ. პატარები ვიყავით, მაგრამ… ბავშვები – არა. ხვდები რას ვამბობ?
კიდევ გინდა ჩაი? ახლავე.
მწვანე თუ?
კარგი, მე წყალს დავადგამ, შენ მანამდე ვაშლის ნამცხვარი გასინჯე.
მეტისმეტად ადრე გავიაზრეთ რაღაცები, ადრე გვეტკინა, ალბათ არ ვიყავით მზად მაშინ.
არა, მაგას არ ვამბობ. შეცდომებს ყველა უშვებს, იცი აქ არცაა შეცდომებზე. ემოციებზეა, გრძნობებზე, ნოსტალგიაზე.
კი, ახლა ვბავშვობთ, მართალი ხარ. ალბათ იმას ვინაზღაურებთ რაც უნდა ყოფილიყო. “გათიშე ფიქრი, დატკბი ცხოვრებით”.
როგორ არა, რა დამავიწყებს..
იცი, გაზაფხული მოვიდა, მგონი.
ოღონდ ჯერ ვერ ვგრძნობ..
ისეთი არაფერი, ოცნებას პეპელასავით ჭრელი ფრთები დააგლიჯეს მხოლოდ.
გათელილი ოცნებებისთვის პატიებას ითხოვენ?
ჩიტის დანგრეული ბუდეებისთვის?
მოპარული ემოციებისთვის?
იცი.. არ უთხოვიათ.
წვიმს?
ჰო, მეც მიყვარს.
მარტივია არ იგრძნო, არ გახსოვდეს.
აპათიის შემდგომი პერიოდია ყველაზე საშიში, რთულიც.
ეს ცისარტყელაა?
რომელიღაც ფერი აკლია, მგონი.
წყალი ადუღდა, ახლავე მოვალ.
გარეთ გაზაფხულის სურნელი დგას.
ჩვენ კი ვსხედვართ სიგარეტის კვამლში გახვეულნი, ვსვამთ მწვანე ჩაის, ვაშლის ნამცხვარს ვაყოლებთ და ვსაუბრობთ გარდაუვალ მარტოობაზე, ნაადრევად დასასრულებელ სიცოცხლეზე და ვაღიარებთ, რომ დაგვავიწყდა ემოციები.
დაგვავიწყდა და ვეღარ ვიხსენებთ.
ვერც მზით გამთბარ თმას, გულწრფელ ღიმილს და იმ დროს, როცა საკუთარი თავი ყველამ ვიცოდით.
მოთიბული ბალახის სუნმა გაავსო ყველაფერი.
რომელიმე მოგონებას თუ გამოჰყვა, ალბათ.
Read Next
ხომ ხდება ხოლმე, რომ სულში გაგაზაფხულების იმედით ზიხარ ფინჯან ყავასთან ერთად და გეფიქრება. გულის ყველაზე ღრმა კუნჭულში შემალული მისი დაკარგვის შიშიდან დაწყებული, მისი ნახვის პერსპექტივით გამოწვეული გულის აჩქარებით, მის ხელებში ჩამალული შენი ხელებით გაგრძელებული და მისი სურნელით სავსე დიდი ქურთუკით …
ჰეი გაიზ! ^_^ მოკლედ, ორი საღამოა ბეევრს ვმაიმუნობ :დ ეს მაიმუნობა გიფების კეთებაში გამოიხატება :დ ჰოდა, ვიფიქრე ბარემ ჩემ მკითხველებსაც ვაჩვენებ-მეთქი :3 ტადააააააამ, წარმოგიდგენთ ფაოს მაიმუნობებს. :3 მაიმუნობა N1. მაიმუნობა N2. მაიმუნობა N3. მაიმუნობა N4. მაიმუნობა N5. …
21 სექტემბერი. ” – ჰეეი, როგორ ხარ? – შოთა არ ვარ. ” 13 ოქტომბერი. ” – როგორ ხარ? – კარგად, შენ? ^_^ – რავი რა, დამეწყო სწავლა და ვნათლდები :დ – ოჰო , ნუ თუ ნათლდები :დ * * * …
2015. თავი 12. გვერდი 365. ჩვეულებრივი, უთოვლო დილა, თოვლის მოლოდინით. განწყობა – ჩვეულებრივი. სამზადისი, როგორც ყოველ წელს ამ დროს. ღამის გეგმები, სახელად “მაგრად ვერთობით, დილამდე!” იმედები, სახელად “ამ წელს ყველაფერი კარგად იქნება.” და ა.შ, და ა.შ… ჭიქა ყავით აივანთან მოკალათებული …