ხომ ხდება ხოლმე, რომ
სულში გაგაზაფხულების იმედით ზიხარ ფინჯან ყავასთან ერთად და გეფიქრება.
გულის ყველაზე ღრმა კუნჭულში შემალული მისი დაკარგვის შიშიდან დაწყებული, მისი ნახვის პერსპექტივით გამოწვეული გულის აჩქარებით, მის ხელებში ჩამალული შენი ხელებით გაგრძელებული და მისი სურნელით სავსე დიდი ქურთუკით დამთავრებული, წვიმისგან რომ გიფარავდა… გეფიქრება და..
ახლა აღარ არსებობს არც მოლოდინი, არც შიში, არც შეხვედრები.
თითქოს შენ სამყაროში არსებობდა მხოლოდ და იქვე დარჩა.
***
ყავის მორიგი ყლუპი.
შენ ისევ ფიქრობ.
გუშინდელ დღეს უბრუნდები.
გუშინ ამ სამზარეულოში შენ და დედა ბლინებს აკეთებდით. გიხაროდათ, რომ დიახ, ყველაზე გემრიელი ბლინები გამოგივიდათ. ის უფრო მეტად გიხაროდათ, რომ ამ ბლინებს ერთად აკეთებდით.
დედას ყველაზე ლამაზი თვალები აქვს. ყვავილები, ვარსკვლავები უციმციმებს თვალებში თითქოს. ყველაზე კარგია, ყველაზე, ყველაზე.
მორიგი ყლუპი და ხვდები, რა სიამოვნებით იქნებოდი ისეთი შვილი როგორსაც ის იმსახურებს…
***
სიამოვნებით იტირებდი, რომ შეგეძლოს და ყველა ემოცია ერთად არ “გაგექრო”.
მალე დამთავრდება ყავა.
და გაგაზაფხულების იმედი? სადღაც დარჩება ალბათ, მაგრამ ხომ არ შეიმჩნევ.. შენ ხომ, შენ, შენ..
***
სად გააქრე. ასე კარგად სად გადამალე, რომ თავად ვეღარ პოულობ. შენივე თავი სად დაკარგე.
ყველა ემოცია, გრძნობა, მოგონება, ის, რაც ასე გაადამიანებდა… სად გააქრე.
გრძნობ, რომ თამაშით იღლები?
გეშინია მათი. ემოციების.
არ შემიძლია ასეთს გიყურო და მაინც ვერ გშველი.
***
დამთავრდა ყავა.
გაგაზაფხულების იმედი კი დარჩებოდა, ალბათ.
***
ხომ არ შევიმჩნევ.
Read Next
თოვს. ისე ლამაზად, ისე ჩვენებურად.. ისეთი ლამაზი ღამეა, რომ არ შეიძლებოდა თოვლისფერი განცდით არ აევსო მთელი არსება. როგორ მინდა გითხრა, რომ მე სწორედ ისე მიყვარს თოვლი, როგორც სევდა შენ ხმაში. ზუსტად ისე, როგორც შენი თითები და ლატეს შენი ჭიქიდან დალევა. …
Across The Universe – რაღაც საოცარი მუხტით მავსებს ეს ფილმი… ჰიპები, თავისუფლება, სიყვარული… ძალიან კარგი თემაა აღებული <3 ბოლო დროს ჩემი თავი დავიჭირე იმაში, რომ თავისუფლებას “ვქადაგებ”.. ზოგადად დავიღალე მგონი ერთფეროვნებით.. რაღაც სიახლეს ვეძებ.. ვეძებ სულის თავისუფლებას… რატომღაც ყველა ყველაფერს …
ეს უცნაური… ეს უცნაური სიმძიმის შეგრძნება გულში.. აი, თითქოს რომ მოგიჭერს თავის მარწუხებს და გულს ფეთქვის საშუალებას არ აძლევს.. გრძნობ როგორ ჩერდება სისხლი, როგორ გიპყრობს პანიკა.. მერე იწყება უჰაერობა.. სული გეხუთება და ამ პროცესს ვერც კი აჩერებ.. ამას მოყვება გაჩერებული …
არ ვიცი რატომ მავსებს ეს თეთრი, გაყინული მასა ასეთი სითბოთი, მაგრამ ფაქტია, რომ თოვლის მოსვლისთანავე სუულ სხვანაირი ვხდები… ისეთი, როგორიც სხვა დროს არ ვარ.. იცი ერთი დილა გამახსენდა… მაშინ აბიტურიენტი ვიყავი.. დილას აადრე მქონდა უნარების გაკვეთილი.. სადღაც 8 საათზე გავედი …