დროსა და სივრცეში დაკარგვას გავდა დღევანდელი დილა.
თვალის გახელისთანავე რომ მობილურს სტაცებ ხელს,
სადაც აუცილებლად უნდა დაგხვდეს მესიჯი მისგან. რატომ?
მიჩვეული ხარ და იმიტომ.
დღის დაგეგმვას ისე რომ იწყებ, რომ მისთვისაც დაგრჩეს დრო და
რეპეტიციაზეც წარამარა კითხულობ რომელი საათია.
რატომ? მიჩვეული ხარ და იმიტომ.
ღიღინით რომ დგები და ფიქრობ, რომ თუ დღეს ადრე მოიცლი აუცილებლად ნახავ…
და გეღიმება. რატომ? მიჩვეული ხარ და იმიტომ.
აი ეს მიჩვევაა რომ გკლავს. იმის მიხვედრა, რომ არც მესიჯი იქნება,
არც თავისუფალი დრო გჭირდება. არც საყვედური, აღარც შეხვედრა,
თითქოს ყველაფერი სიზმარში იყო და იქვე დარჩა.
აღარც ყვითელ ფოთლებს ელოდები, არაფერს, საერთოდ არაფერს!
გარშემო სიცარიელეა, ტკივილია, მარტოობაა. და ეს სიცარიელე ათას ნაწილად გშლის.
გეშინია ხვალინდელი დღის. დღეს გეგონა კოშმარი გესიზმრა და ამ ყველაფრის რეალურობამ გაგანადგურა.
დღეს პირველად გაგიხარდა, რომ ასე გვიანობამდე შემორჩი თეატრში,
იმიტომ, რომ არ გქონდა ამ ყველაფერზე ფიქრის დრო. მაგრამ ხვალ?
ხვალ რას იზამ? სად გაექცევი რეალობას…
რა გინდა რომ ქნა.
ხვდები, რომ ასე ვერ გააგრძელებ.
ვერაფერს, სუნთქვიდან დაწყებული რთული ქმედებებით დამთავრებული.
აღარაფერი იქნება ისე. იწყება ცხოვრება გაძლებაზე.
Read Next
“შენ ვალდებული ხარ იზრუნო მასზე, ვინც მოიშინაურე”. სამწუხაროდ ძალიან ხშირად, თითქმის ყოველთვის გვავიწყდება ეს. ვივიწყებთ რა ცოტა ჰყოფნით ჩვენით სავსე ადამიანებს ბედნიერებისთვის და რა ადვილად სტკივათ ერთი შეხედვით უმნიშვნელო წვრილმანებიც კი. არ ვცდილობთ ისინი გავაბედნიეროთ, ვინც მოვიშინაურეთ, უფრო მეტიც, მათ …
გახსოვს, გითხარი, მე დავბრუნდები მაშინ, როცა შემოდგომა პირველ აკორდებს აიღებს და ფოთლები დაიწყებენ ცვენას-მეთქი. .. და ეს ესაა პირველი აკორდი გაისმა. ჰო, შემოდგომის თამაშები დაიწყო. მოოქროსფრო, ჩამოცვენილი ფოთლისფერი თამაშები. მე გავექეცი ქალაქს, რომელმაც შესაძლებლობები მომცა რაღაც შემექმნა, მაგრამ ამავდროულად ყველაფერი …
პატარაობიდან მოყოლებული, ჩვენი ოთახები იყო ჩვენი თავშესაფარი. ჩვენი, ყველაფრის მოწმე ოთახები. ყველა სიხარულის, ყველა იმედის, ყველა ცრემლის, თუ ტკივილის. ოთახები, …
მოდი, დამალობანა ვითამაშოთ… შენ თვალები დახუჭე.. მე ჩაგეხუტები.. მერე კი დავიმალოთ, რომ არავინ შეგვამჩნიოს… მოდი, დამალობანა ვითამაშოთ… მე თვალებს დავხუჭავ, შენ – მაკოცე.. მერე კი დავიმალოთ, თორემ შეგვამჩნევენ და არ შეგვარჩენენ სიყვარულს, იცოდე… მოდი, თვალები დახუჭე, მე – ყვავილების გვირგვინს …