დღეს პირველად დაიგრუხუნა ამ გაზაფხულზე.
ძლიერად წვიმს.
ოდესმე გადაიღებს წვიმაც და ალბათ მზით გამთბარი სველი მიწისა და
ახალი ფოთლების სუნიც მოგვაგონებს, რომ ცოცხლები ვართ.
გაგაზაფხულების იმედით სავსე თვალებით შევყურებთ ერთმანეთს, უსიტყვოდ.
გარეთ კი ისევ ქუხს.
სუსტი ხელები უღონოდ მიდევს ფანჯრის რაფაზე.
წინა დღეს დაწყებულ და ვერგაგრძელებულ ცისარტყელას ვუყურებ, ფანჯრის მინაზე დახატულს.
ვუყურებ და ვფიქრობ. “იქნებ შემეძლო, იქნებ… შეგვეძლო”.
ვერ გავაგრძელეთ ცისარტყელა. ვერ დავასრულეთ.. ფერები დავაკელით.
ვიცი, რომ ჩემ უკან ზიხარ სავარძელში და მიყურებ.
მინდა მოხვიდე, ხელი მომხვიო და მითხრა, რომ მიუხედავად ჩემ ფრთებზე აქერცლილი საღებავისა, მაინც მოგწონვარ.
მე მეღიმება.
მალე ხომ მზე უნდა გამოვიდეს.
მალე ხომ გაგაზაფხულება უნდა ვისუნთქოთ…
Read Next
“ამ შეშლილ სამყაროს შევეშვათ მე და შენ”, სიჩუმე ჩავრთოთ და ვუსმინოთ. ჩაის სურნელით ავივსოთ არსება და ფანჯრიდან შემოჭრილი მზის სხივებით გამთბარი აზრები გავუზიაროთ ერთმანეთს. წვიმის წვეთები და მზის სხივები ერთმანეთს შევახვედროთ ისე, როგორც ჩვენ შევხვდით ოდესღაც და ცისარტყელა დავხატოთ ცაზე, …
გაწვიმდა… ვერცხლისფრად აელვარდა წვიმის წვეთები ხეებზე… ფოთლებზე… ქუხს… წვიმს მხოლოდ ჩემთვის და შენთვის… მე მიყვარს წვიმა… წვიმა, მუსიკა და შენ… წვიმა მიყვარს, რადგან შენი სურნელი მოაქვს ჩემამდე და ისეთი გრძნობა მაქვს, თითქოს ისევ ჩემთან იყო… თითქოს ისევ ჩემი ხარ… არ …
მერამდენედ ემალები შენ თავს? ოჰო, გამოჩნდი 🙂 მე სულ შენთან ვარ. რაღაც ვერ გხედავ – ხოლმე. ეგ შენ ვერ მხედავ. მაინც და მაინც ისეთ მომენტებში რატომ ჩნდები, როცა ყველაზე მეტად არ მსურს კრიტიკის მოსმენა? შენ გეშინია შენი თავის 🙂 ეუ… …
მაშინაც ძლიერად წვიმდა, როცა ოდნავ შემთვრალები გამოვიდნენ ბარიდან. ბიჭი სიმპათიური იყო, სიფრიფანა გოგოზე გადაეხვია ხელი და ნელა მოდიოდნენ წვიმაში. – ეს ჩემი აზრია, მაგრამ შენ გეკითხები.. რა ვქნათ? ჩუმად თქვა გოგომ და კითხვით სავსე თვალებით ახედა ბიჭს. – უკვე მერამდენე …