არ ვიცი რატომ მავსებს ეს თეთრი, გაყინული მასა ასეთი სითბოთი, მაგრამ ფაქტია, რომ თოვლის მოსვლისთანავე სუულ სხვანაირი ვხდები… ისეთი, როგორიც სხვა დროს არ ვარ.. იცი ერთი დილა გამახსენდა… მაშინ აბიტურიენტი ვიყავი.. დილას აადრე მქონდა უნარების გაკვეთილი.. სადღაც 8 საათზე გავედი სახლიდან და გავშრი.. ჩემ წინ დიიდი თეთრი სივრცე იყო.. ყველაფერი თეთრად ბრწყინავდა.. თოვლს ჯერ ადამიანის ფეხის ნაკვალევი არ ეტყობოდა.. მხოლოდ ერთი-ორგან იყო ჩიტების კვალი.. გამეცინა და გზა განვაგრძე.. მივდიოდი და თავი თეთრ ზღაპარში მეგონა.. თეთრი სიჩუმე… რაღაც საოცარი გრძნობა დამეუფლა, რომელიც დღემდე მომყვება…
მიყვარს თოვლი… ყინვასა და სიცივეზე დიდად არ ვგიჟდები, მაგრამ თოვლი მიყვარს..
მიყვარს ღამით თოვლში ბოდიალი… ლამპიონების შუქზე მოცეკვავე ფანტელები… ნეელა რომ მოფარფატებენ და შენს თმაში იკარგებიან…
მომწონს ლამპიონების შუქზე გაბრწყინებული ჩემი თმა – თოვლის ფიფქებით სავსე…
მომწონს ფიფქების თვალიერება… რამდენი ფორმაა… სულ სხვადასხვა…
რაღაც საოცარი ემოციით მავსებს…
თოვლს შენი სურნელი მოაქვს ჩემამდე…
სწორედ ამიტომ “მე ძლიერ მიყვარს იისფერ თოვლის ქალწულებივით ხიდიდან ფენა” …
იცი, მიხარია, რომ შემიძლია ამდენს ვგრძნობდე…
“მე თოვლი მიყვარს… როგორც შენს ხმაში ერთ დროს ფარული დარდი მიყვარდა” …
ჰო, მიყვარს თოვლი …
მიყვარს ეს თეთრი ზღაპარი, სადაც თუნდაც ერთი დღით შეგვიძლია მხოლოდ მე და შენ ვიყოთ..
Read Next
სულში მოგონება ისევ ღამეს ათევს, შენით შეშლილი ვარ, კვლავ შენ გელოდები, ვიცი, ფანტომი ხარ, ჩემი ფანტაზია, თავში მოფრენილი გიჟი ოფოფები.. ვიცი, შეშლილი ვარ, სულით ავადმყოფი.. შენი არსებობით მაინც კარგად მყოფი, ვიცი, ტყუილი ხარ – მაინც შენით ვცხოვრობ… მაინც შენით ვსუნთქავ, …
– ადამიანები სად არიან? – ისევ იკითხა პატარა უფლისწულმა. – უდაბნოში ცოტა არ იყოს, მარტოობაა… – ადამიანთა შორისაც მარტოობაა, – მიუგო გველმა. ჰო, მეტი არაფერი.
რამდენჯერ მიფიქრია, რომ კარგი იქნებოდა, რაღაც დროით გაუჩინარება შეგვეძლოს, ოღონდ ისე, რომ არავის ვახსოვდეთ, ვერავინ მიხვდეს და შესაბამისად არავის ეტკინოს. უბრალოდ, რომ ადგე და გაქრე. არ ახსოვდე მშობლებს, მეგობრებს, ადამიანებს, ვისაც უყვარხარ… გავიდეს დრო, დამშვიდდე, დალაგდე, შენი თავი იპოვო და დაბრუნდე …
აივანზე დგახარ. ვინ იცის მერამდენე ღერი სიგარეტი იფერფლება შენს თითებში. ზაფხულის საღამოა – თბილი, სურნელოვანი. ფოთოლცვენა უკვე დაიწყო, ცოტა ხანში აგვისტო ბოლო დღეებს დაითვლის და სულ მალე შემოდგომა აიღებს პირველ აკორდს ჩვენში. სიყვარულს შენი ოთახის, ჩემი თმის და გვიმრის გასრესილი …