Read Next
ნაწვიმარ ქუჩებში ბოდიალი შენთან ერთად. სიცივე, ქარი, ჩამოცვენილი ფოთლები და ჩვენ. ყვითელი ფოთლების ხალიჩაზე ცეკვა. მინდვრის ფოთლები ჩემს დაშლილ თმაში და შენი ხელი ჩემს ხელზე. ჩემი ხელი შენს გულზე. შენი გულისცემის შეგრძნება. სიჩუმე. ვიყურებით ცაში. ცა ნაცრისფერ/ცისფერ/ვარდისფერია. ცის ფონზე ხის …
There is no excerpt because this is a protected post.
ოქტომბრის დასაწყისი იყო… ისეთი თბილი და ლამაზი, როგორც არასდროს. მზე თითქოს უკანასკნელად იკრებდა ძალას და ცდილობდა რაც შეიძლება მეტად გაეთბო სიცივისთვის გამზადებული დედამიწა… შემოდგომა იყო ულამაზესი, ოქროსფერი… ჩამოცვენილი ფოთლები საოცარ ელფერს აძლევდნენ გარემოს… ადამიანები მიმოდიოდნენ ქუჩაში. ფეხს ადგამდნენ ჩამოცვენილ ფოთლებს …
ლიმნიან ჩაისფერ დღეების წარსულში დარჩენა და სევდის სურნელის შეგრძნება წამებში.. სიჩუმის მელოდიით აღსავსე არსებობა და ჩიტების ფიტულები ირგვლივ. და სულ ეს არის? ეს არის ყველაფერი, რაც უნდა გვქონოდა? იმის გააზრება, რომ “ჩვენ გაცილებით მეტი შეგვეძლო”… გამანადგურებელია? არ ვიცი, თუმცა… ადამიანად …