ნაწვიმარ ქუჩებში ბოდიალი შენთან ერთად.
სიცივე, ქარი, ჩამოცვენილი ფოთლები და ჩვენ.
ყვითელი ფოთლების ხალიჩაზე ცეკვა.
მინდვრის ფოთლები ჩემს დაშლილ თმაში და შენი ხელი ჩემს ხელზე.
ჩემი ხელი შენს გულზე.
შენი გულისცემის შეგრძნება.
სიჩუმე.
ვიყურებით ცაში.
ცა ნაცრისფერ/ცისფერ/ვარდისფერია.
ცის ფონზე ხის ტოტებს ალაგ-ალაგ შერჩენიათ ფოთლები.
ჩვენ ვწევართ მინდორში.
ფოთლებზე.
ცივა.
ჩემი ხელი ისევ შენს გულზე.
შენი გული ისევ ჩქარა ცემს.
ის ხელი, რომელიც ჩემ ხელზე გიკიდია, თბილია.
მე მიყვარს შენი თბილი ხელები.
ძალიან 🙂
შენ ლამაზი თითები გაქვს და ამ თითებით თმაზე მეფერები.
შენ ლამაზი ხარ, თუმცა ამბობ, რომ მე ვარ შენზე, იმაზე, ყველაზე ლამაზი.
გზაჯვარედინი.
ისევ ფოთლები.
ყვითლები. ლამაზები. მარტოსულები.
და ჩვენ. <3
ცივა. ცხვირებს ისევ ერთმანეთის სუნთქვა გვითბობს.
ულამაზესი დღე იყო.
კიდევ ბევრჯერ მინდა ასე ფოთლებში წოლა, ცაში ყურება და შენი გულისცემა.
შენ მე მხდი ასეთ ბედნიერს.
Read Next
– შენ არ მოგწონს ეს სამყარო, ჰო? – არა. – რატომ? – მტკენს. – ეგ როგორ? – აი, ასე. ყოველი ამოსუნთქვით, შუშის თვალებიდან ნასროლი მზერით, გაუფასურებული გრძნობებით, მოწამლული ჰაერით, შურით, ბოღმით, ბოროტებით, შექმნილი კერპებით და მათი თაყვანისცემით, გაუფასურებული რწმენით, მოდაში …
“მარტოობა ნიშნავს გარკვეულ სივრცეში მარტოდმყოფობას, როცა სხვა მარტოობაც შეგვეხმიანებოდა, თუკი ასეთი რამ შეიძლება მოხდეს.. მაგრამ კონფლიქტების დროს, იქნება ეს ქუჩაში უბედური შემთხვევა თუ ომის გამოცხადება, სხვადასხვა სიბრტყეების გადაკვეთა ხდება ხოლმე და ადამიანიმ რომელიც შეიძლება იყოს გამორჩეული პიროვნება სანსკრიტის, ანდა კვანტური …
ჩვენ ყველა, ვისაც დღეს ცინიკოსებად გვნათლავენ, წარსულის ფრთებდამტვრეული მეოცნებეები ვართ. იცი, არ მაინტერესებს ახლა კითხულობ თუ არა ამ პოსტს, თუნდაც შენ. არა, პრინციპში ზუსტად შენ, რადგან ამ წამს ერთადერთი ადამიანი ხარ, ვინც მახსოვს. უბრალოდ საინტერესო ფაქტია, რომ გოგო, რომელიც ერთ …
ჯერ კიდევ მაშინ, როცა სასაცილო ნიღბები გვეკეთა და მონსტრობანას ვთამაშობდით, (და სანამ ნამდვილ მონსტრებს აღმოვაჩენდით ჩვენ თავებში), მაშინ ვიცოდი, რომ ოდესმე, როცა დიდი გოგო გავიზრდებოდი, აუცილებლად შემიყვარდებოდა სამყაროსხელაზე და ყველაზე ნამდვილი და გულუბრყვილო შიშით შემეშინდებოდა მისი დაკარგვის. ჩვენ ვთამაშობდით ყველაზე …