1 იანვარიც მიიწურა… ამ წლის პირველი დღე.. ახლა 2 იანვარია.. ამბობენ ბედობააო, ჰოდა მინდა ჩემი ბლოგი და პოსტები დამებედოს..
ორდღიანი ბოდიალის და თავის ტკივილის მერე მეგობრებს საინტერესო იდეა მოგვივიდა თავში..
გადავწყვიტეთ სტადიონზე პატარა საჰაერო ბურთი გაგვეშვა..
ვიყიდეთ და 2 საათი ვუყურებდით :დდ
დიდი კამათის და ქექვის მერე აღმოვაჩინეთ როგორ უნდა მოგვეკიდებინა ცეცხლი, როგორ უნდა გაგვეშვა და
სტადიონზე ჩავედით ყველა.
თითქმის ყველა ჩვენგანი დარწმუნებული იყო, რომ ბურთი არ გაფრინდებოდა..
ცეცხლი მოვუკიდეთ და ხმაამოუღებლად მივაჩერდით..
იმ წამს ისეთი ერთიანები ვიყავით ყველა..
ყველა მხოლოდ იმ ბურთზე ვფიქრობდით..
ნელ-ნელა მაღლა-მაღლა წავიდა ^^
მიფრინავდა და თან ჩვენი აღტაცებული ხმა მიყვებოდა ^^
გვიხაროდა ყველას..
ბოლოს ისე შორს გაფრინდა პატარა ვარსკვლავივითღა მოჩანდა..
ერთ-ერთმა იდეა წამოაყენა, რახან ვარსკვლავს გავს მოდით სურვილი ჩავიფიქროთო ;დდ
ჩავიფიქრე..
საჰაერო ბურთს ჩემი ოცნება გავატანე შორს, ცაში… ვიცი, რომ ამისრულდება..
ვუყურებდი “ვარსკვლავს” და ვფიქრობდი..
“რაღაცნაირი, ღრმა და ამაღლებული ფიქრი იყო”..
და ბოლოს ერთ რამეს მივხვდი..
მინდა მეც ასე შორს გავფრინდე..
მინდა წიიიიიინ წინ წავიდე და წავალ კიდეც..
მთავარი სურვილია და ყველაფერი გამოვა..
ყველას გისურვებთ ისეთი იმედით იყოთ სავსე, როგორითაც მე ვარ ახლა :**
Read Next
ძალიან უცნაური გრძნობა მაქვს. სანამ ახალმა წელმა არ მოაღწია მისი მოსვლა ვერც ვიგრძენი. ზუსტად ნახევარი საათია მოვრთე სახლი, გავაწყე სუფრა, გავიპრანჭე და ამ პოსტის წერას შევუდექი. საოცარმა სიხარულმა ამავსო უცებ.. თითქოს ამ წელთან ერთად რაღაც ახალს ვიწყებ.. ასეთი იმედი სიახლის, …
წვიმს, შავი ქოლგებია ყველგან. ხალხს ეშინია წვიმის, მუქ ფერებს აფარებენ თავს, მუქი სახეებით დადიან და მუქი ფიქრები აქვთ. მე და შენ არ გვეშინია წვიმის, შავი ქოლგების ნაცვლად ფერადი ბუშტები გვიჭირავს, ცისარტყელას ვხატავთ და ფერადად ვიღიმით. მოდი, სანამ ზამთარი თავის ფიფქებს …
ალბათ ყველას ცხოვრებაში არის მომენტები, როცა როგორც არ უნდა ეცადო არფერი გამოგდის.. ისეთი გრძნობა გიჩნდება, თითქოს მიწა ფეხქვეშ გეცლება.. გინდა იტირო, მაგრამ ცრემლი არ მოგდის, შესაბამისად დაგროვილი ემოციისგანაც ვერ თავისუფლდები და აღარ იცი რა ქნა.. როგორმე უნდა გამოხატო ემოცია, თორემ …
მაშინაც ძლიერად წვიმდა, როცა ოდნავ შემთვრალები გამოვიდნენ ბარიდან. ბიჭი სიმპათიური იყო, სიფრიფანა გოგოზე გადაეხვია ხელი და ნელა მოდიოდნენ წვიმაში. – ეს ჩემი აზრია, მაგრამ შენ გეკითხები.. რა ვქნათ? ჩუმად თქვა გოგომ და კითხვით სავსე თვალებით ახედა ბიჭს. – უკვე მერამდენე …