მე – ჩემები..
მიყვარხარ.
იქნებ უსაზღვროდ..
ზედმეტად..
და ყოველ ჩასუნთქულ ჰაერზე მეტადაც..
ფილტვებსაც შენ ავსებ, ძარღვებშიც შენ მივლი და…
ვსუნთქავ.
და ჩასუნთქული ჰაერის ყოველი ყლუპით, სულ უფრო თავიდან ვივსები შენით..
სიყვარულს საზღვრებში არ აქცევენ, ჩემო.
და მეც უკვე ამ საზღვრებს გავცდი.
გვიანია..
ძალიან..
დილაა თითქმის.
შენ ალბათ პატარა ბავშვივით გძინავს, არანაირი დანაშაული რომ არ მიუძღვის არავის წინაშე..
მაგრამ, ნუ გავიწყდება, რომ სხვის ცხოვრებაში ასე უნებართვოდ შეჭრაც დანაშაულია.
აი, გათენდა..
მზე ამოდის და..
სუნთქვას ვიწყებ ისევ თავიდან.
და ისევ – შენით.
მიყვარხარ, ჩემო.
Read Next
21 სექტემბერი. ” – ჰეეი, როგორ ხარ? – შოთა არ ვარ. ” 13 ოქტომბერი. ” – როგორ ხარ? – კარგად, შენ? ^_^ – რავი რა, დამეწყო სწავლა და ვნათლდები :დ – ოჰო , ნუ თუ ნათლდები :დ * * * …
სრული აპათია. სრული. საერთოდ არაფერი. ცუდია? – სხვისთვის. და ჩემთვის? – ამ წამს კარგია. არაფერი გაწუხებს, არაფერზე ნერვიულობ, უხეშად რომ ვთქვათ ყველაფერი გკიდია… მაგრამ.. მაგრამ )) ოდესმე ჰო გაივლის? აი, მაშინ. მაშინაა საშიში.. ყველაფერი, რაც ამდენი ხნის მანძილზე უნდა გეგრძნო, …
სისხლი მეყინება, მაგრამ ბოლო სიტყვა მაინც უნდა ვთქვა. უნდა დავწერო… სულმოუთქმელად გავრბივარ.. ცივი ქარი სახეში წვიმის წვეთებს მაყრის.. თვალები მებინდება.. ცივ წვეთებს ცხელი ცრემლი უერთდება.. ისევ გავრბივარ.. უმისამართოდ.. უკანასკნელი ღონის გამოლევამდე.. მტკიცე გადაწყვეტილებით.. წარსული თითქოს ერთ დიდ ბუნდოვან მასად ქცეულა, …
დღეიდან ჩემი პერიოდი იწყება <3 ჩემი შემოდგომა.. ჭკუა მეკეტება ამ ოქროსფერ სეზონზე.. რაღაც საოცარი ენერგიით ვივსები, ჩემი გაზაფხული შემოდგომაა, ამ დროს ვიღვიძებ, ამ დროს ვხდები ისეთი, როგორც არასდროს…ჩემ სახლთან გზაჯვარედინია.. ასე ოქტომბრისკენ, როცა უკვე ყველა ფოთოლი ჩამოვარდება, გზაჯვარედინი ფოთლებით იფარება… მთელ …