ჩვენ გვახსოვს!
We remember!
Мы помним!
08.08.08
Read Next
როცა რაღაც ძალიან ძალიან დიდს ვგრძნობ, ისეთს, რომ ვერ იტევს ტვინი, გული და ა.შ. მიჭირს წერის დაწყება.. 20 წლის ვარ.. რაც აზროვნება და სამყაროს აღქმა დავიწყე, მას მერე მახსოვს, რომ სხვებზე ვზრუნავდი. არა, განა ცუდია.. უბრალოდ ზედმეტი არაფერი ვარგა.. მე …
წვიმს. ამინდიც ისეთი ცივი და არეულია, როგორც ჩემი ფიქრები ახლა. უკვე 2 კვირაა ოქტომბერმა თავის მელოდიის დაკვრა დაიწყო და… ვსუნთქავ. ჩვენი ტბის პირას ვზივარ. ტანსაცმელი სულ დამისველდა, მაგრამ თითქოს ესეც სულ ერთია ახლა. როგორ ველოდი ყვითელი ფოთლების თოვას, ნაცრისფერ შეპარულ …
ისევ ჭიაკოკონობა გამახსენდა, ანნ… ისე, ის დღე რატომ ჩამრჩა ასე ძალიან გონებაში? იქნებ იმიტომ, რომ იმ დღეს უცნაურად კარგად იყო ყველაფერი? … და მერე აირია, ისე აირია, რომ ვერაფრით დავალაგეთ..
ჩემი მეგობარია.. არა, მეგობარი კი არა ყველაზე ახლო ადამიანია.. საშუალო სიმაღლის, გამხდარი გოგოა პატარა, აპრეხილი ცხვირით, მუქი თაფლისფერი თვალებით და სწორი, მორიჟაო მხრებამდე თმით. ზაფხულში გავიცანი. ცოტა უცნაურად. დღეც უცნაურად გაგრძელდა და უცნაურად დასრულდა.
