Read Next
დავრჩები ოქტომბრის სევდიან ფიქრებად, ან პირველ ფიფქებად ნოემბრის მიწურულს.. იცი, ალბათ ქუჩის ნაპირებში აქა-იქ შემორჩენილი ფოთლები თუ მოგაგონებენ ჩემი მზით გამთბარი თმის ფერს. იქნებ და ნოტებზეც შემეძლო დარჩენა, ან იქნებ კოსმოსში გაფრენაც შემეძლო.. მე ხომ არასდროს მყოფნიდა სიტყვები გრძნობების გამოსახატად. …
ოკეანის სანაპიროზე იზრდებოდნენ. რაც გარემოს აღქმა დაიწყეს, მას შემდეგ ახსოვდათ ერთმანეთი.. იმდენად ახლობლებად იქცნენ, ერთმანეთის გარეშე არსებობაც ვერ წარმოედგინათ. ეს არ იყო გრძნობა, რომელსაც სახელს დაარქმევდი. ეს ყველაფერი იყო. ყველაფერი იყვნენ ერთმანეთისთვის. ალბათ ერთმანეთის გარდა არავინ და არაფერი უნდოდათ, გარესამყაროს …
ჰო არის ხოლმე, რომ გინდა რამით დაიწყო წერა და … არ/ვერაფერი. 30 იანვარია. ზედმეტად ჩემი/ჩვენი რიცხვი. და ჰო ასეა.. ასე, მე და შენ და არა ჩვენ. ჰო ვზივარ მე ჩემი განუყრელი ჩაის ჭიქით და უკვე 10 წუთი უკლია 12 – …
ეს არის რეალური ისტორია, ჩემი მეგობრის. არ ვიცი რატომ გადავწყვიტე დაწერა, თითქოს ისეთი არაფერი. უბრალოდ იმ ემოციამ გადამაწყვეტინა, რაც მაშინ მარიტაში დავინახე. დღე I დღეს ჩემი ძმის დაბადების დღეა. ერთ-ერთ კარაოკე-ბარში იხდის. არც ვიცი მომწონს თუ არა ასეთი სიტუაციები.. პრინციპში, …