მზის პირველი სხივი..
ცოტათი გახელილი თვალი..
მსუბუქი თავბრუსხვევა..
ოდნავ აღქმული სამყარო..
პირველი ფიქრი რაც მოდის ისაა, რომ “ის” ისევ შენ ცხოვრებაშია..
მისით იწყებ დილას..
ღამეც ხომ მასზე ფიქრში ჩაგეძინა..
დღეს ნახავ.. <3
მერე რა, რომ ლექციების მერე..
მერე რა, რომ ძალიან დაღლილი..
მერე რა, რომ სულ რაღაც 1 საათით..
მაინც ხომ ნახავ?
ხომ შეხედავ?
ხომ ჩაეხუტები?
მის სურნელს ხომ შეიგრძნობ?
ერთხელ ხომ აკოცებ? …
ყავის პირველი ყლუპი..
ფანჯრის მინაზე აბრჭყვიალებული მზის სხივი, თვალს რომ გჭრის..
ახალი დღე..
კიდევ ერთი დღე.. სიცოცხლის კიდევ ერთი შანსი..
მობილურის ეკრანი..
ღამით მოსული SMS საყვარელი ადამიანისგან..
თბილი, ლამაზი სიტყვები.. ჩახუტების სურვილები..
ვფიქრობ და მეღიმება..
ყველაფერი კარგადაა..
ლამაზად..
იდეალურად..
ვფიქრობ იმ ნაწილაკებზე, რაც ცხოვრებას სრულყოფილს ხდის..
ბედნიერებისგან ტირილი მინდება..
იმედია არასოდეს დასრულდება ეს უბრალო და ამავე დროს საოცარი სიყვარული..
ეს.. ეს გრძნობა..
რაღაცნაირი..
თითქოს ბედნიერება შენი სისხლის ერთ წვეთშია და მთლიანად დაივლისო სხეულს..
არასდროს წახვიდე..
მოდი, სულ ასეთი ბედნიერები ვიყოთ.. <3
Read Next
ალბათ ყველას ცხოვრებაში არის მომენტები, როცა როგორც არ უნდა ეცადო არფერი გამოგდის.. ისეთი გრძნობა გიჩნდება, თითქოს მიწა ფეხქვეშ გეცლება.. გინდა იტირო, მაგრამ ცრემლი არ მოგდის, შესაბამისად დაგროვილი ემოციისგანაც ვერ თავისუფლდები და აღარ იცი რა ქნა.. როგორმე უნდა გამოხატო ემოცია, თორემ …
ისეთი გრძნობა მაქვს, რომ ეს ზამთარი არასდროს დამთავრდება.არასდროს დამთავრდება სიცივე და ყოველ დღე სხვების ბოლო ამოსუნთქვებს დავითვლით. ამ სიცივეს ვერც გაზის გამათბობლით გაათბობ, ვერც ცხელი შოკოლადით და ვერც მჭიდროდ შემოხვეული პლედით. სულ ერთ რამეზე ვფიქრობ. როგორ გრძნობს თავს ადამიანი, რომელიც …
ციოდა დღესაც. უკვე მესამე დღეა გაზაფხულია და და და.. თუმცა, არაა ეს გაზაფხულის ბრალი, მე ვარ სულსწრაფი და მე ვითხოვ სითბოს, თორემ ჰო ვიცი რა გიჟიცაა მარტი.. გუშინ თბილოდა. აი, გაზაფხულივით თბილოდა, ნამდვილი, ჩემი გაზაფხულივით, მე რომ მიყვარს, ისე. გარეთ …
არ ვაპირებდი ამ ფაქტზე დაწერას, მაგრამ ძალიან, ძალიან ვარ გაბრაზებული. ყველაზე და ყველაფერზე, ქვეყანაზე, მთავრობაზე, სამღვდელოებაზე, ჩემ თავზე.. მრცხვენია. მრცხვენია ამ ქვეყნის, ამ საზოგადოების და მხოლოდ სუფრაზე გაზიარებული ქართველობის. მრცხვენია იმ ქვეყანაში ცხოვრების, სადაც ყველა სუფრაზე სიყვარულის და ერთად დგომის …