მთელი ცხოვრება მიყვარდა თოვლი. მახსოვს, როცა ძალიან პატარა ვიყავი, რომ მოთოვდა, რომელი საათიც არ უნდა ყოფილიყო, ბიძაჩემს ჩავყავდი ეზოში და თოვლში მასეირნებდა, მეთამაშებოდა.ბებო ეჩხუბებოდა, პატარაა და ძილი სჭირდებაო, ხვალ სკოლაში უნდა წავიდესო… მაშინ ძალიან ვბრაზდებოდი ბებოზე. რა მნიშვნელობა ქონდა ძილს, სკოლას, …
მოიისფრო Articles.

პირველად რომ დამინახე, მაშინვე უცნაური ნოტებით აივსო შენს გარშემო ყველაფერი. მიყურებდი და ვერ ხვდებოდი საიდან მოდიოდა ეს მუსიკა.იმდენად დაიბენი, ხმის …

მინდა, რამე მაინც მახსოვდეს წინა ცხოვრებიდან. ჩემს წინ მხოლოდ გზა ჩანს, დიდი და ვრცელი, ყვითელი მინდორი. ალბათ, შემოდგომის მიწურულია, სითბოს სუსხი აქვს …

პატარაობიდან მოყოლებული, ჩვენი ოთახები იყო ჩვენი თავშესაფარი. ჩვენი, ყველაფრის მოწმე ოთახები. ყველა სიხარულის, ყველა იმედის, ყველა ცრემლის, თუ ტკივილის. ოთახები, …

საშინელი ხმაურია ირგვლივ. ქაოსი, უამრავი სახე, არც ერთი ნაცნობი.უნდა ვიპოვო. აუცილებლად უნდა ვიპოვო, თუ არა და ვგრძნობ, დავიღუპები. “პატარა გოგო ხომ არ გინახავთ?” ვეკითხები ყველას, ცალ-ცალკე და ერთად. თვალს მარიდებენ. ალბათ, შეშლილი ვგონივარ. ყველა ხომ ვერ გაიგებს, მე ის უნდა ვიპოვო! “იცით, მის ძებნაში უამრავი სამყარო გამოვიარე. უამრავი შემოდგომა, მარტო დავდიოდი უკაცრიელ ტყეებში, მინდვრებში, ყვითელ ფოთლებში მივიკვლევდი გზას. იცით, ზაფხულშიც ვეძებდი, ყველგან ვეძებდი! ზღვის, ოკეანის, მდინარეების სანაპიროებზე, მთაში… თქვენ ვერც კი წარმოიდგენთ, როგორ გაიწელა ზამთარი. გეფიცებით, გეფიცებით ყველაზე ძვირფასს, თოვლსა და ყინვაში მოვდიოდი, ერთი წამიც კი არ შემისვენია. არასდროს გისურვებთ წარმოიდგინოთ, რა რთულია გაზაფხულის მის გარეშე შეხვედრა. იცით მერამდენე გაზაფხული დამიდგა მის გარეშე?ღმერთო…” სიტყვები ყელში მეჩხირება. სასოწარკვეთილი ვუყურებ ხალხს, რომელიც ჩემ გარშემო შეგროვილა. ვერაფერი გაუგიათ, ჩურჩულებენ.ყველა ერთმანეთში საუბრობს, პასუხს კი ვერავინ მცემს. ალბათ არც აინტერესებთ, სხვისი ჭირი… ისე მიყურებენ, მეშინია. დამახინჯებული, წაშლილი სახეებით, შუშის თვალებით. შეკავებული ქვითინისგან მხრები მიცახცახებს. ცრემლებს ჩემში ვაბრუნებ, უზარმაზარ ბურთს ვყლაპავ და ვაგრძელებ. …

ყოველთვის ვტოვებთ სულის პატარა ნაწილს სხვა ადამიანებში. ადამიანებში, რომლებიც გვიყვარს. ადამიანებში, რომლებიც გვეიმედებიან. ადამიანებში, რომლებისაც ასე ძალიან გვჯერა. ადამიანებში, რომლებიც …
ისეთი გრძნობა მაქვს, რომ ეს ზამთარი არასდროს დამთავრდება.არასდროს დამთავრდება სიცივე და ყოველ დღე სხვების ბოლო ამოსუნთქვებს დავითვლით. ამ სიცივეს ვერც გაზის გამათბობლით გაათბობ, ვერც ცხელი შოკოლადით და ვერც მჭიდროდ შემოხვეული პლედით. სულ ერთ რამეზე ვფიქრობ. როგორ გრძნობს თავს ადამიანი, რომელიც …

ყოველ ღამე მესიზმრება, რომ დავფრინავ. დიდი, ჭრელი ფრთები მაქვს და მთელს სამყაროს ვუვლი გარშემო. თავს ძალიან მსუბუქად ვგრძნობ, არაფერი მაწუხებს …
რა მოხდებოდა, ფერადი ზეწრები რომ არ გვქონოდა? ნაცრისფერი ყოველდღიურობა ჩაგვყლაპავდა? თუ გვეყოფოდა გამბედაობა, ფერადი ფანქრები აგვეღო და შავ-თეთრი ზეწრები თავად გაგვეფერადებინა? აქ ხომ თოვლიც კი არ მოდის ზამთარში, ან რა აზრი აქვს თოვას, როცა ყოველ ფიფქს რომელიღაც მომაკვდავის ბოლო სუნთქვა …
ჩვენი სახლი სიყვარულის ყველაზე ლამაზ ქუჩაზე იდგება. მუდამ საკურას სუნით გაჟღენთილ ქუჩაზე, მთვარისფერი სინაზით სავსე. რეპეტიციიდან მოსულს შენს სიმშვიდეში გამახვევ და შუბლზე კოცნით გააქრობ დაღლილობას. მერე ერთად ვუყურებთ ფილმს და შენი სურნელით სავსე დილამდე ვიძინებ იმ ძილით, რომლის სიზმრებშიც ვერასდროს …
სოც. ქსელები