გადის დღეები, საათები, გადის წუთები, გადის წამები და… მენატრები… იცი? მიყვარხარ… მჭირდები, იცი? იცი, მინდა რომ შენ გეკუთვნოდე, მინდა მიყვარდე, შენზე ვფიქრობდე, შენთვის ვცოცხლობდე… რომ შენი ვიყო… მინდა სულ ვგრძნობდე მე შენს შეხებას, მინდა მათრობდეს შენი სურნელი. იცი, მჭირდები, მიყვარხარ …
მოიისფრო Articles.
ძლივს დავინახე მზის სხივები ამდენი ხნის მერე.. ისეთი გრძნობა მქონდა, თითქოს ძვლებში შეაღწია სითბომ.. თითქოს სისხლმა უფრო უკეთ დაიწყო მოძრაობა ძარღვებში.. მთელი არსებით შევიგრძნობდი მზის სხივებით გამთბარ ნიავს.. ხარბად ვიყნოსავდი გაზაფხულისსუნიან ჰაერს.. – რა სხვანაირი ჩანს ყველაფერი ამ სახურავიდან.. ადამიანები.. …
ოკეანის სანაპიროზე იზრდებოდნენ. რაც გარემოს აღქმა დაიწყეს, მას შემდეგ ახსოვდათ ერთმანეთი.. იმდენად ახლობლებად იქცნენ, ერთმანეთის გარეშე არსებობაც ვერ წარმოედგინათ. ეს არ იყო გრძნობა, რომელსაც სახელს დაარქმევდი. ეს ყველაფერი იყო. ყველაფერი იყვნენ ერთმანეთისთვის. ალბათ ერთმანეთის გარდა არავინ და არაფერი უნდოდათ, გარესამყაროს …
ეს უცნაური… ეს უცნაური სიმძიმის შეგრძნება გულში.. აი, თითქოს რომ მოგიჭერს თავის მარწუხებს და გულს ფეთქვის საშუალებას არ აძლევს.. გრძნობ როგორ ჩერდება სისხლი, როგორ გიპყრობს პანიკა.. მერე იწყება უჰაერობა.. სული გეხუთება და ამ პროცესს ვერც კი აჩერებ.. ამას მოყვება გაჩერებული …
ზუსტად ვიცოდი გაზაფხულის პირველ დღეზე უამრავ პოსტს ვიხილავდი, მაგრამ მაინც გადავწყვიტე დამეწერა ამ საოცარ სეზონზე <3 29 თებერვალს გაზაფხულის მეტი სალაპარაკო არ მქონდა. ერთი სული მქონდა როდის დადგებოდა <3 ჩემი გიჟი, ცვალებადი მარტი..
27/02/2012. 7 წუთი უკლია პირველს. ვწევარ და ვფიქრობ.. არა, ახლა უკვე ფურცელს ვანდობ ფიქრებს.. მეზობლის სახლში ძველი საათი რეკავს.. აი, ჩამოკრა ერთხელ. წინაა ალბათ. სიძველის სუნმა აავსო არემარე.. თვითმფრინავის ხმა.. 2008 წლის ომს მახსენებს.. მას მერე ამ ხმის მეშინია.. სრულ …
Across The Universe – რაღაც საოცარი მუხტით მავსებს ეს ფილმი… ჰიპები, თავისუფლება, სიყვარული… ძალიან კარგი თემაა აღებული <3 ბოლო დროს ჩემი თავი დავიჭირე იმაში, რომ თავისუფლებას “ვქადაგებ”.. ზოგადად დავიღალე მგონი ერთფეროვნებით.. რაღაც სიახლეს ვეძებ.. ვეძებ სულის თავისუფლებას… რატომღაც ყველა ყველაფერს …
ჩემი მეგობარია.. არა, მეგობარი კი არა ყველაზე ახლო ადამიანია.. საშუალო სიმაღლის, გამხდარი გოგოა პატარა, აპრეხილი ცხვირით, მუქი თაფლისფერი თვალებით და სწორი, მორიჟაო მხრებამდე თმით. ზაფხულში გავიცანი. ცოტა უცნაურად. დღეც უცნაურად გაგრძელდა და უცნაურად დასრულდა.
ვცხოვრობთ თითქოსდა აზრიანად და ბოლოს აღმოვაჩენთ, რომ არც არასოდეს გვიცხოვრია. ჩვენი ყოველი დღე გუშინდელს გავდა, ხვალინდელი კი დღევანდელს დაემსგავსება.. რატომ ვცდილობთ დავემგავსოთ ერთმანეთს სამყაროში, სადაც ორი ფოთოლიც კი არ არსებობს ერთნაირი? ჩვენ ყველას გვაქვს რაღაც უნიკალური… ყოველ ჩვენგანში ცხოვრობს სრულიად …
როგორც ყოველთვის ახლაც უცნაურად ვიქცევი.. როგორ გთხოვო არ გამიშვა თქო, როცა თავად არ ვრჩები.. ყოველთვის, როცა ცდილობ “დამიჭირო” მივდივარ… გავრბივარ… გაგირბივარ )) არ ვიცი რატომ ვიქცევი ასე, უფრო სწორად, ვიცი )) მეც ვიცი და შენც… ვიცი, ისიც იცი, რომ ისევ …
სოც. ქსელები