ჰო არის ხოლმე, რომ გინდა რამით დაიწყო წერა და … არ/ვერაფერი. 30 იანვარია. ზედმეტად ჩემი/ჩვენი რიცხვი. და ჰო ასეა.. ასე, მე და შენ და არა ჩვენ. ჰო ვზივარ მე ჩემი განუყრელი ჩაის ჭიქით და უკვე 10 წუთი უკლია 12 – …
მოიისფრო Articles.
წვიმს. ჩვენი ამინდია. მთელი დღეა სახლში ვარ. როგორ მომნატრებია სახლში ყოფნა, თურმე. ის თეთრი სვიტრი მაცვია შენ რომ მოგწონდა. თბილი, ფერადი წინდები და ჭიქა მწვანე ჩაი – გვერდით, სულ რომ ვცდილობდი ძალით დამელევინებინა შენთვის და მაინც ვერ შეგაყვარე. *** “მე” …
“და დღე, რომელიც უშენოდ მოვა, მხოლოდ გარედან იქნება მშვიდი.” ბევრჯერ გამღვიძებია ღამით სიზმრით შეშინებულს. დამსიზმრებია, რომ დავშორდით, ან რამე დაგემართა, ერთი სიტყვით უშენობა – ყველაზე დიდი კოშმარი იყო. ცნობიერად თუ არაცნობიერად ყველაზე მეტად ამის მეშინოდა. მერე გირეკავდი – ხშირად ატირებული, …
– ადამიანები სად არიან? – ისევ იკითხა პატარა უფლისწულმა. – უდაბნოში ცოტა არ იყოს, მარტოობაა… – ადამიანთა შორისაც მარტოობაა, – მიუგო გველმა. ჰო, მეტი არაფერი.
სრული აპათია. სრული. საერთოდ არაფერი. ცუდია? – სხვისთვის. და ჩემთვის? – ამ წამს კარგია. არაფერი გაწუხებს, არაფერზე ნერვიულობ, უხეშად რომ ვთქვათ ყველაფერი გკიდია… მაგრამ.. მაგრამ )) ოდესმე ჰო გაივლის? აი, მაშინ. მაშინაა საშიში.. ყველაფერი, რაც ამდენი ხნის მანძილზე უნდა გეგრძნო, …
მთელი წელი ისეთი არეული ვიყავი, არც მეგონა ოდესმე თუ დავლაგდებოდი. ვერ ვიტყვი, რომ კარგი წელი იყო. ზამთარი კარგად დაიწყო და ქაოტურად გაგრძელდა. პრობლემები მქონდა თითქმის ყველა სფეროში – სწავლის გარდა! მაინცდამაინც არც გაზაფხულზე მოუკლავს თავი ამ წელს კარგი რამეების გამეტებით. …
მოგონებების შემნახველი კადრები და… ჰო, ისევ. როგორ ფიქრობ, მოგონება მტერია? ხშირ შემთხვევაში გვტკენს, მაგრამ თან ისეთი შორეული სითბოთი გვავსებს.. საერთოდ საჭიროა? მე მგონია, რომ კი. აბა, წარმოიდგინე. რომ არა ჩვენი პინკინები ბუნებაში, ტერასაზე გათენებული ღამეები, “სულები” სხვენში, დანთებული კოცონის გარშემო …
ალბათ გგონიათ, რომ ბავშობის მოგონებები შემომაწვა და თითქმის ყველასთვის საყვარელ პერსონაჟზე, დიდთვალება და ლამაზდრუნჩიან ბემბიზე ვწერ. გარკვეულწილად ასეცაა, ბემბის დიდი, ლამაზი თვალები და ულამაზესი ცხვირ-პირი აქვს. და საერთოდ ულამაზესი გოგოა. დიახ, მე ჩემთვის ძალიან ძვირფას მეგობარ ბემბიზე ვწერ. და ჰო, …
ხშირად ხდება ხოლმე ისე, რომ სრუილად შემთხვევით, ჩვენ ცხოვრებაში გარკვეული ადამიანები საოცრად დიდ მნიშვნელობას იძენენ. აი, ასე. ჩნდებიან სრულიად შემთხვევით, შემოიჭრებიან ჩვენ ყოველდღიურობაში და ზუსტად მაშინ მიდიან, როცა უკვე ძნელი ხდება მათი გაშვება. People always leave. ეს ასეა. მეც შემოვიჭერი …
თოვლი მოვიდა. პირველი თოვლი. იყო დრო, ერთად ვხვდებოდით. არ ვიცი გახსოვს თუ არა, პრინციპში აღარც მაინტერესებს და არც უნდა გახსოვდეს, მე ხომ გითხარი წადი – მეთქი. რაღა მნიშვნელობა აქვს ახლა აქ ამის წერას.. მერამდენედ გაგიხსენო. მერამდენედ ვთქვა, რომ მენატრები. მერამდენედ …
სოც. ქსელები