მთელი ცხოვრება მიყვარდა თოვლი. მახსოვს, როცა ძალიან პატარა ვიყავი, რომ მოთოვდა, რომელი საათიც არ უნდა ყოფილიყო, ბიძაჩემს ჩავყავდი ეზოში და თოვლში მასეირნებდა, მეთამაშებოდა.ბებო ეჩხუბებოდა, პატარაა და ძილი სჭირდებაო, ხვალ სკოლაში უნდა წავიდესო… მაშინ ძალიან ვბრაზდებოდი ბებოზე. რა მნიშვნელობა ქონდა ძილს, სკოლას, …
მოიისფრო Articles.
30 წუთი. გაუნძრევლად ვწევარ და ჭერზე არსებულ ლაქას მივჩერებივარ. 28 წელი… ვცდილობ მივხვდე, რამდენად ბევრი, ან ცოტა იყო ჩემ შემთხვევაში. ალბათ, არც ისე ცოტა, რომ საშინლად არ დავღლილიყავი და არც ისე ბევრი, რომ ბოლო მომენტში სინანული არ მეგრძნო. 25 წუთი. ჭერზე არსებული ლაქა …

პირველად რომ დამინახე, მაშინვე უცნაური ნოტებით აივსო შენს გარშემო ყველაფერი. მიყურებდი და ვერ ხვდებოდი საიდან მოდიოდა ეს მუსიკა.იმდენად დაიბენი, ხმის …

მინდა, რამე მაინც მახსოვდეს წინა ცხოვრებიდან. ჩემს წინ მხოლოდ გზა ჩანს, დიდი და ვრცელი, ყვითელი მინდორი. ალბათ, შემოდგომის მიწურულია, სითბოს სუსხი აქვს …

პატარაობიდან მოყოლებული, ჩვენი ოთახები იყო ჩვენი თავშესაფარი. ჩვენი, ყველაფრის მოწმე ოთახები. ყველა სიხარულის, ყველა იმედის, ყველა ცრემლის, თუ ტკივილის. ოთახები, …

ყოველთვის ვტოვებთ სულის პატარა ნაწილს სხვა ადამიანებში. ადამიანებში, რომლებიც გვიყვარს. ადამიანებში, რომლებიც გვეიმედებიან. ადამიანებში, რომლებისაც ასე ძალიან გვჯერა. ადამიანებში, რომლებიც …
ისეთი გრძნობა მაქვს, რომ ეს ზამთარი არასდროს დამთავრდება.არასდროს დამთავრდება სიცივე და ყოველ დღე სხვების ბოლო ამოსუნთქვებს დავითვლით. ამ სიცივეს ვერც გაზის გამათბობლით გაათბობ, ვერც ცხელი შოკოლადით და ვერც მჭიდროდ შემოხვეული პლედით. სულ ერთ რამეზე ვფიქრობ. როგორ გრძნობს თავს ადამიანი, რომელიც …

ყოველ ღამე მესიზმრება, რომ დავფრინავ. დიდი, ჭრელი ფრთები მაქვს და მთელს სამყაროს ვუვლი გარშემო. თავს ძალიან მსუბუქად ვგრძნობ, არაფერი მაწუხებს …
– მომენატრება შენით სავსე დღეები. წეროები. – ასეთი დამიმახსოვრე, ჩამოცვენილი ფოთლისფერი თმით. მიფრინავენ. – იქნებ არ გვინდა? ჩვენ ხომ პირობა დავდეთ, რომ ვისწავლიდით კარგად ყოფნას. სად? “რა დაგემართა?” მანჯღრევ და მაღვიძებ. წეროები კი მაინც გაფრინდებიან. შორს. იქნებ გავუძლო შენი თვალების …
2015. თავი 12. გვერდი 365. ჩვეულებრივი, უთოვლო დილა, თოვლის მოლოდინით. განწყობა – ჩვეულებრივი. სამზადისი, როგორც ყოველ წელს ამ დროს. ღამის გეგმები, სახელად “მაგრად ვერთობით, დილამდე!” იმედები, სახელად “ამ წელს ყველაფერი კარგად იქნება.” და ა.შ, და ა.შ… ჭიქა ყავით აივანთან მოკალათებული …
სოც. ქსელები