დროსა და სივრცეში დაკარგვას გავდა დღევანდელი დილა. თვალის გახელისთანავე რომ მობილურს სტაცებ ხელს, სადაც აუცილებლად უნდა დაგხვდეს მესიჯი მისგან. რატომ? მიჩვეული ხარ და იმიტომ. დღის დაგეგმვას ისე რომ იწყებ, რომ მისთვისაც დაგრჩეს დრო და რეპეტიციაზეც წარამარა კითხულობ რომელი საათია. რატომ? …
მოიისფრო Articles.
“შენ ვალდებული ხარ იზრუნო მასზე, ვინც მოიშინაურე”. სამწუხაროდ ძალიან ხშირად, თითქმის ყოველთვის გვავიწყდება ეს. ვივიწყებთ რა ცოტა ჰყოფნით ჩვენით სავსე ადამიანებს ბედნიერებისთვის და რა ადვილად სტკივათ ერთი შეხედვით უმნიშვნელო წვრილმანებიც კი. არ ვცდილობთ ისინი გავაბედნიეროთ, ვინც მოვიშინაურეთ, უფრო მეტიც, მათ …
ყველაზე ძნელია დარჩე ძლიერი მაშინ, როცა ბევრ პატარა ნამსხვრევად იქცევი ნელ-ნელა ისე, რომ ამ პროცესს ვერ აჩერებ. ძნელია, როცა დრომ და გარემოებებმა საოცრად შეგცვალა და საკუთარი თავი კი არა ყველა დაკარგე, ვინც ყველაზე მეტად გიყვარდა. ძნელია, უყურებდე როგორ ქრება შენი …
“ის, ვინც ას წლიანი მარტოობისთვისაა განწირული, აღარასოდეს მოვა ამ ქვეყნად.” სევდამ და მარტოობამ იმდენად გაიდგა ფესვები ჩემში, რომ შემაძრწუნებლად ბუნებრივია უკვე ეს ყველაფერი. ალბათ ამიტომ ვერ ვჩერდები აქ, ამიტომ მეცოტავება ჰაერი და ამიტომ აღარ აქვს დღეებს არც ერთი ფერი, აღარც …
ვტოვებ შენთვის დაწერილი ფრაზებით სავსე ყველა ფურცელს, რომლებითაც ქაღალდის ნავებს ვაკეთებდი, მათთან ერთად რომ გამომეცურა შენკენ. ვტოვებ ყველა ყვითელ ფოთოლს, ასე რომ გვიყვარდა და ჩემი მზით გამთბარი თმის ფერს გიტოვებ, ამ ფოთლებში გაბნეულს. ვტოვებ ყველა ემოციას, ყველა შიშს – შენი …
ეს ის შემთხვევაა, როცა არ ვიცი პოსტის წერა როგორ დავიწყო. შეიძლება იმიტომ, რომ განსაკუთრებული დადებითი ან უარყოფითი ემოცია არ მაქვს. ასეთი მშვიდი და ნეიტრალური დიდი ხანია არ ვყოფილვარ. ეს იმას გავს, ძალიან დიდი ხნის განმავლობაში რომ ინერვიულებ რაღაცაზე, ბევრჯერ რომ …
რა უცნაურია, რომ დაკარგვა ხდება აუცილებელი იმისთვის, რომ არსებული დააფასო. რომ ვერავინ ხედავს რას აკეთებ მათთვის, სანამ კეთებას არ შეწყვეტ. ვერავინ ხვდება შენ მნიშვნელობას მათ ცხოვრებაში, სანამ ხარ. რატომღაც ფიქრობენ, რომ ასეც უნდა იყოს. ფიქრობენ, რომ სულ იქნები. არ ვიცი, …
სიშავემდე წითელ ვარდებს მოეწყინათ უსიცოცხლო ხელებში. ტუჩებს ჯერ კიდევ შერჩენოდა სითბო ალბათ, მის თმას ისევ მოთიბული ბალახის სუნი ჰქონდა, გარეთ კი მაშინდელივით კოკისპირულად წვიმდა, პირველად რომ შეხვდნენ ერთმანეთს. ბავშობიდან იცოდა, რომ ახალგაზრდა მოკვდებოდა. ეს ჯერ კიდევ მაშინ, როცა მხოლოდ სახლებს …
– როგორ ხარ? – ლიმნისფრად. – ეგ როგორია? – ლიმნისფერია. – ნორმალურად პასუხის გაცემა ისევ ვერ ისწავლე, არა? – და შენ ისევ ისე განაღვლებს ეს.. სასაცილოა. – სასაცილო ჩვენ შორის თუ ვინმეა, ეს შენ ხარ. – ვიცი. – ისევ ასე, …
ხშირად ხდება, ვფიქრობ, რომ “ჩემი ცხოვრების ის ეტაპი უკვე დამთავრდა”, როცა ღამით ცრემლი მომდიოდა და ტუჩებზე ვითვლიდი გარინდებულ სიმარტოვეს. არა და დღემდე ვერაფრით ვეშვები ღამეების გათენებას და მზის ამოსვლასაც ერთად ვხვდებით მე, ჩიტების ფიტულები და ჩემი თვითმკვლელი თევზები. ყოველ დილით …
სოც. ქსელები