მე ვეხები შენს ბაგეს, თითს შემოვავლებ მის კიდეს ისე, თითქოს ჩემი დახატული და ჩემი ხელით შექმნილი იყოს… ვითომ პირველად გაიპო შენი ბაგე და თუ ერთი წამით მაინც მოვხუჭავ თვალს, გაქრება, აღარ იქნება და მე ისევ თავიდან დავიწყებ მის ხატვას, ისეთს …
მოიისფრო Articles.
ჩემს უნივერსიტეტში ერთი აუდიტორიაა, სადაც ყოველთვის სიხარულით შევდივარ… უფრო სწორად, ჩავდივარ… სარდაფშია. მოდით, ყველაფერს დალაგებულად მოგიყვებით. მე ამ აუდიტორიაში მსახიობის ოსტატობა მიტარდება. პირველად, იქ რომ ჩავდიოდი, ისეთი შეგრძნება მქონდა, თითქოს საწამებელ ოთახში ჩავყავდით, რადგან აუდიტორიასთან მისასვლელი გზა საკმაოდ ბნელი იყო.. …
ღმერთო, რომელსაც ვერასოდეს გიწოდე მამა, და არ ვიცი, სად ხარ. შენ არასოდეს მოისურვე ჩემთან შეხვედრა. ვცოდავდი, რათა სასჯელში მაინც დამენახე და ვერ დაგინახე. ახლა მოგმართავ: მე, ვინც შეურაცხყოფილი ვარ არა მხოლოდ ცხოვრებით, ჩვენ რომ მოვიწყვეთ, არამედ სიცოცხლითაც, შენ რომ შეჰქმენი, …
რატომ აკეთებ ამას? სხვა გზას ვერ ვხედავ… და ეს გზა აირჩიე? ვერ ხედავ? ვხედავ… სისულელეს რომ აკეთებ მაგდენს თუ ხვდები? მართალი გითხრა არ მაინტერესებს… რა გჭირს? ეს შენ არ ხარ… შენ იბრძვი, ხელის ჩაქნევა არ გჩვევია… ახლა რა დაგემართა?
დაგვიანება… უბრალო სიტყვაა… არადა რა საშინელი აზრის მატარებელია… … ესა მესა გადის ესა… გავიდა… … ესა მესა გადის ესა… გავიდა… … ესა მესა გადის ესა… გავიდა… დავრჩით მე და შენ .. … ესა მესა გადის ესა… გავიდა… შენ იხუჭები… გავრბივარ… …
ანი : ** ვზივარ და ისევ წერილს გწერ… რა საოცარია არა? შენი კომპიუტერი ჩემი მოგონებების სასაფლაო აღმოჩნდა… საიდან, როგორ აღმოგაჩნდა ეს სურათები?? იცი მე ყველაფერი წავშალე.. თითქოს ამ ფოტოებს, წერილებს, სკაიპის ისტორიებს გავატანე ყველაფერი რაც გვაკავშირებდა… ამით “გავითავისუფლე” გონება… რეალურად …
შენზე რომ ვფიქრობ გული ლურჯი პეპლებით მევსება… ცოტა ხნის წინ მე და ანა ჩემი სკოლის გვერდით ვისხედით სკამზე… Placebo – Heaven Inside You -ს ვუსმენდით და ვსაუბრობდით… უცნაური რაღაც მითხრა.. შენ რომ …
გუშინ მთელი ღამე ვფიქრობდი.. თავში სრული ქაოსი მქონდა.. ვიყურები გარშემო და ახალს ვერაფერს ვხედავ.. ვერავის და ვერაფერს.. ყველა ერთმანეთის ასლი რატომაა? არ გაგჩენიათ ეს კითხვა? აი მიმოიხედეთ 😐 .. რას ხედავთ გარშემო? ერთნაირი ტანსაცმელი, ერთნაირი აქსესუარები, ერთნაირი “პახოდკა” , მანერები, …
დღეს შევედი Facebook-ზე და ჩემი ძმაკაცის Wall სავსე დამხვდა სხვადასხვა ლინკებით, სათაურით: „მოგონებები 105-დან“. ნოსტალგია შემომაწვა და ახლა ამ პოსტს ვწერ :დ გამახსენდა, ყოველ დღე დილიდან დაღამებამდე როგორ ვუსმენდი რადიო 105-ს, ვრეკავდი პირდაპირ ეთერში, ვამესიჯებდი, მონაწილეობას ვიღებდი გათამაშებებში და ა.შ. …
ყოველთვის ვაფასებდი ადამიანებს, რომლებსაც მეორე ადამიანის სამართლიანად შეფასება შეეძლოთ. ხედავდნენ როგორც მინუსებს, ასევე პლიუსებს. პირადად მე ყოველთვის ვამჩნევ ადამიანის უარყოფით მხარეს, მაგრამ ამის პარალელურად დადებითის ძებნას ვიწყებ. …
სოც. ქსელები