ჩვენ ტყის პირას ვცხოვრობდით, პატარა, ხის სახლში, რომელიც ნეტარებით იყო სავსე… გარშემო მხოლოდ ცისფერი ცა, ყავისფერი მიწა და მწვანე ფოთლები გვეკრა, შემოდგომით რომ ოქროსფერდებოდნენ.. .. ჩვენ ერთმანეთით ვცხოვრობდით, ერთმანეთით ვსუნთქავდით.. ჩვენ ერთმანეთის გარდა არავინ გვყავდა და არავინ გვიყვარდა.. ჩვენ გვიხაროდა.. …
მოიისფრო Articles.
… მატარებლის გუგუნი არღვევდა ირგვლივ გამეფებულ სიჩუმეს… გარშემო ყველა ჩუმად იყო, ხმას რატომღაც არავინ იღებდა, ალბათ ისინიც ჩემ მსგავსად განვლილ დღეებზე ფიქრობდნენ… ყველა სახლში ბრუნდებოდა… ვინ იცის ვინ როგორ გაატარა ეს დრო, მაგრამ ყველა …
დღეიდან ჩემი პერიოდი იწყება <3 ჩემი შემოდგომა.. ჭკუა მეკეტება ამ ოქროსფერ სეზონზე.. რაღაც საოცარი ენერგიით ვივსები, ჩემი გაზაფხული შემოდგომაა, ამ დროს ვიღვიძებ, ამ დროს ვხდები ისეთი, როგორც არასდროს…ჩემ სახლთან გზაჯვარედინია.. ასე ოქტომბრისკენ, როცა უკვე ყველა ფოთოლი ჩამოვარდება, გზაჯვარედინი ფოთლებით იფარება… მთელ …
სისხლი მეყინება, მაგრამ ბოლო სიტყვა მაინც უნდა ვთქვა. უნდა დავწერო… სულმოუთქმელად გავრბივარ.. ცივი ქარი სახეში წვიმის წვეთებს მაყრის.. თვალები მებინდება.. ცივ წვეთებს ცხელი ცრემლი უერთდება.. ისევ გავრბივარ.. უმისამართოდ.. უკანასკნელი ღონის გამოლევამდე.. მტკიცე გადაწყვეტილებით.. წარსული თითქოს ერთ დიდ ბუნდოვან მასად ქცეულა, …
გამომიგონე.. ღამის ჩრდილიდან გამოიტანე შენი ოცნება და დამამსგავსე…. მერე მოდი და ჩემს მკლავებში შემოიხიზნე.. უპატრონე ჩემს მონატრებას… ნუ შეაკავებ შენს ძარღვებში დამწყვდეულ ვნებას, რომ ჩემს ხელებზე, ჩემს ტუჩებზე იძიო შური… რომ შემოლეწოს ჩემი სიზმარი, როგორც ზღვის თქეშმა ქოხის ფანჯრები და …
იყო და არა იყო რა… ბავშობაში ზღაპარს რომ მიკითხავდნენ, ყოველთვის ასე იწყებოდა… ყოველთვის ყველაფერი ასე იწყება… ჩვენი ამბავიც ასე დაიწყო… იყო და არა იყო რა… იყავი შენ და ვიყავი მე… ერთად …
თურმე ადამიანს მართლაც ძალიან ცოტა ყოფნის ბედნიერებისთვის.. დღეს დაახლოებით ორ საათზე ჩემ კარზე ვიღაცამ დააკაკუნა.. უკვე გავდიოდი სახლიდან, კარი გავაღე და გაოცებისგან ადგილზე გავშრი :X ჩემ სართულზე თაბახის ფურცლები იყო გაკრული ფერადი ასოებით ნაწერი ისეთი ფრაზებით, როგორებიცაა: “Yous Smile Always …
ან, მოგწერ რა… რაღაცეები გამახსენდა ახლა.. ცოტა მოვიწყინე.. რამდენი რამ დარჩა წარსულში არა ან?? ზოგჯერ ახლაც კი მენატრება.. ამას ჩემ თავთანაც არ ვაღიარებ, მაგრამ ასეა.. არადა ჩემი რაღაც ნაწილი ვერ იტანს.. თუკი შეიძლება ჩემ “სიძულვილს” სიძულვილი ეწოდოს… როგორც ადამიანი გავანულე …
ზოგი რამ ცხოვრებაში არასოდეს იცვლება, ბევრ რამეს მიზეზსაც ვერ უძებნი, ზოგი მომენტი არასდროს მიეცემა დავიწყებას, ზოგჯერ იმედსაც კარგავ… როცა დრო მიდის და ვერაფერს ცვლი, ცდილობ დაივიწყო ის, რაც გაკავებს ამ სამყაროში და სამუდამოდ გაფრინდე აქედან… მაგრამ ზოგი ადამიანი შენი ცხოვრების …
დღეს რომ ჩემი სიცოცხლის უკანასკნელი დღე იყოს, აუცილებლად მოვიდოდი შენთან… მოვიდოდი, ჩაგეხუტებოდი და გეტყოდი რომ ძალიან, ძალიან მიყვარხარ… რომ ყოველთვის მიყვარდი… ბოდიშს მოგიხდიდი, აქამდე რომ არ ვთქვი… რომ არ მოვედი… ვეცდებოდი დაწვრილებით მომეყოლა რას ვგრძნობდი… ულამაზეს, გამორჩეულ სიტყვებს დაგიტოვებდი… იმხელა …
სოც. ქსელები