მე შენს წინ ვდგავარ. ვდგავარ და თითებს ვისრეს.. იცი, მე ძალიან ბევრი რამ მაქვს სათქმელი შენთვის, უბრალოდ არ ვიცი საიდან დავიწყო. მინდა გიამბო მზის ჩასვლებზე, მასთან ერთად ჩასვენებულ იმედებზე, გრძნობებზე, რომლებიც ბოლოს მუდამ იმედგაცრუებაში ერთიანდება.. დამჭკნარ ყვავილებზე მინდა გიამბო, მოთიბული …
მოიისფრო Articles.
ჩვენ გვიხდება რეი და წვიმა, წვიმა და რეი… გვიხდება წვიმიანი რეის ფონზე საათობით ჯდომა და ერთმანეთის თვალებში ყურება. ჩვენ კლასობანას თამაში გვიხდება. გვიხდება ჩხუბი, კამათი და შემდეგ ჩახუტება. მსუბუქი ეჭვიანობები გვიხდება. მიხდება, როცა მეუბნები, რომ ძალიან ლამაზი ვარ. გვიმრის გასრესილი …
რამდენჯერ მიფიქრია, რომ კარგი იქნებოდა, რაღაც დროით გაუჩინარება შეგვეძლოს, ოღონდ ისე, რომ არავის ვახსოვდეთ, ვერავინ მიხვდეს და შესაბამისად არავის ეტკინოს. უბრალოდ, რომ ადგე და გაქრე. არ ახსოვდე მშობლებს, მეგობრებს, ადამიანებს, ვისაც უყვარხარ… გავიდეს დრო, დამშვიდდე, დალაგდე, შენი თავი იპოვო და დაბრუნდე …
მოვბეზრდით მთვარესაც, სულში ჩამოთოვა. მოვბეზრდით ყველაფერს. მოვბეზრდით ცისარტყელას, ალბათ ჩვენც მოგვბეზრდა გამუდმებული მცდელობა მისი დახატვისა. მზემ მიგვატოვა, ფერებს ვერ ვარჩევთ. დაგვტოვა ღამემ, სიზმრებმა, ფიქრებს აღარ აქვთ შენი სუნი და გემო. აღარც აზრები ეხვევა სიგარეტის კვამლში, არც ჭიქა ჩაის ვუზიარებთ ჩვენ …
გვიმრის გასრესილი ფოთლების სუნი და გემო აქვს შენს სიტყვებს. ხომ არსებობენ “შენი” ადამიანები. შეხვდები და გრძნობ, სული იპოვე. სულის ადამიანი ქვია ასეთს. მიდის და გრძნობ, შენი რაღაც ნაწილი მიყვება. იცი, კიდევ ნახავ, მაგრამ იმ წუთას ხომ მიდის. იმ წუთას ხომ …
გესმის? რას გახსენებს? უცნაურია, თუმცა ყველას თავის ასოციაციები აქვს. ერთი ჭიქაც დავლიოთ. მე? მე მოთიბული ბალახის სუნს. მზით გამთბარ თმას, სხივებს თვალებში. გულწრფელ ღიმილს და იმ დროს, სანამ ისეთები ვარსებობდით, როგორებიც წესით ახლაც უნდა ვყოფილიყავით. არა, არ გესმის. ეს ნოსტალგიაზე …
“”რა დაგემართა?” – მანჯღრევ და მაღვიძებ. -ჩვენ ხომ შევთანხმდით, რომ კარგად ვართ.” მე კი ღამის კოშმარიდან ვერგამორკვეული, შეშინებული თვალებით გიყურებ და ვგრძნობ, რომ სუნთქვა მიმშვიდდება. შენ ხომ ჩემთან ხარ. “და მაშინ, როცა მხრებს მხრებზე გატოლებ”, ან უბრალოდ თავს გადებ და …
ხედავ? შავ-თეთრ ცისარტყელას ვხატავ. ფრთებსაც სულ აექერცლა საღებავი, ისევ წასრულის ტკივილს გვაგონებს. შენ არ იცი, რომ მე ფერები დავკარგე. ამიტომ ვერ მაფერადებ. შენ არ იცი, რომ ცისარტყელას შავ-თეთრში ვხედავ. შენ არ იცი, რომ მე აქ აღარ ვარ. შენ არ იცი როგორ უნდა …
დღეს პირველად დაიგრუხუნა ამ გაზაფხულზე. ძლიერად წვიმს. ოდესმე გადაიღებს წვიმაც და ალბათ მზით გამთბარი სველი მიწისა და ახალი ფოთლების სუნიც მოგვაგონებს, რომ ცოცხლები ვართ. გაგაზაფხულების იმედით სავსე თვალებით შევყურებთ ერთმანეთს, უსიტყვოდ. გარეთ კი ისევ ქუხს. სუსტი ხელები უღონოდ მიდევს ფანჯრის …
“ამ შეშლილ სამყაროს შევეშვათ მე და შენ”, სიჩუმე ჩავრთოთ და ვუსმინოთ. ჩაის სურნელით ავივსოთ არსება და ფანჯრიდან შემოჭრილი მზის სხივებით გამთბარი აზრები გავუზიაროთ ერთმანეთს. წვიმის წვეთები და მზის სხივები ერთმანეთს შევახვედროთ ისე, როგორც ჩვენ შევხვდით ოდესღაც და ცისარტყელა დავხატოთ ცაზე, …
სოც. ქსელები