წვიმს, შავი ქოლგებია ყველგან. ხალხს ეშინია წვიმის, მუქ ფერებს აფარებენ თავს,
მუქი სახეებით დადიან და მუქი ფიქრები აქვთ.
მე და შენ არ გვეშინია წვიმის, შავი ქოლგების ნაცვლად ფერადი ბუშტები გვიჭირავს,
ცისარტყელას ვხატავთ და ფერადად ვიღიმით.
მოდი, სანამ ზამთარი თავის ფიფქებს დაგვათოვდეს, მანამ შემოდგომის ყვითელმა ფოთლებმა გვათოვოს.
მოდი, სანამ თოვლში გავაკეთებდეთ ანგელოზებს, მანამ ჩამოცვენილ ფოთლებში გავაკეთოთ.
მოდი, ბევრი ვიაროთ და ბევრი ვიცინოთ და ხელები გავუთბოთ ერთმანეთს და…
უბრალოდ გვეყოს ამდენი სევდა, რა.
შენ იღიმი, მეც ვიღიმი.
შენ თბილი ხელები გაქვს და მეც მათბობ, იმიტომ, რომ შენ ჩემი ახლო მეგობარი ხარ და
შენი არსებობითაც კი მაფერადებ მაშინ, როცა მეც იმ შავქოლგიანი ადამიანებივით
მუქი ფიქრები მაწვება.
შენ შემოდგომისფერი პოსტები წერე, მე წავიკითხავ და აღვფრთოვანდები.
ჰო, მალე მოვა შემოდგომა <3
შენ ფოთლებს აყრი მაღლა, მე კი ხელებს გავშლი და ტრიალით შევეგებები დედამიწაზე დაბრუნებულ ფოთლებს.
მერე, როგორც შენ თქვი, ყველაზე ყვითლებს შენთვის დაიტოვებ, მე კი ყველაზე ლამაზფორმიანებს მაჩუქებ.
და იცი რა? მე მართლა ჩავაკრავ ამ ფოთლებს წიგნში და ყოველი გადაშლისას გამახსენდება, როგორ შემოვიარეთ მთელი თბილისი
ფეხით, შემოდგომისფერ თოვაში და როგორ გვიხაროდა.
როგორ გვასველებდა წვიმა და როგორ ვანათებდით ამდენ მუქ ფერში მხოლოდ ჩვენ ორნი.
ჩვენ ერთმანეთს ვაფერადებთ, ჩვენ ერთმანეთს ვჭირდებით.
ჩვენ კარგად ვიქნებით, სანამ ერთმანეთი გვეყოლება.
სანამ შემოდგომა იარსებებს.
სანამ შემოდგომა იარსებებს.
Read Next
ხელზე ხელს გადებ, თითქოს ეს რამეს გიშველის, უფრო სწორი იქნება თუ ვიტყვი, რომ იმედი მაქვს ამის. ხელს გიჭერ და შენს რეაქციას ვაკვირდები. რა მინდა რომ დავინახო? შვება? ესეც ხომ დროებითი იქნება და საერთოდაც, ყველაფერი ხომ დროებითია.. შენც, მეც, ჩვენი სიყვარულიც.. …
მაშინაც ძლიერად წვიმდა, როცა ოდნავ შემთვრალები გამოვიდნენ ბარიდან. ბიჭი სიმპათიური იყო, სიფრიფანა გოგოზე გადაეხვია ხელი და ნელა მოდიოდნენ წვიმაში. – ეს ჩემი აზრია, მაგრამ შენ გეკითხები.. რა ვქნათ? ჩუმად თქვა გოგომ და კითხვით სავსე თვალებით ახედა ბიჭს. – უკვე მერამდენე …
ისევ ჭიაკოკონობა გამახსენდა, ანნ… ისე, ის დღე რატომ ჩამრჩა ასე ძალიან გონებაში? იქნებ იმიტომ, რომ იმ დღეს უცნაურად კარგად იყო ყველაფერი? … და მერე აირია, ისე აირია, რომ ვერაფრით დავალაგეთ..
შენ, მე და ჩვენი პატარა კატა, რომელიც ჯერ ისევ თვეებს ითვლის, ძალიან გვაბრაზებს და მაინც, იმდენად საყვარელია, რომ შეუძლებელია არ …
