30 იანვარი. მობილურის ზარმა გამაღვიძა.. გადავწყვიტე ვინც არ უნდა ყოფილიყო მეგინებინა, ასე უსინდისოდ რომ მაღვიძებდა დილის 8 საათზე!!! შოთა იყო.. გინება გადავიფიქრე, ისე მენატრებოდა <3 40 წუთში ილიასთან იყავიო.. წარმოდგენა არ მქონდა გამოცდამდე ორი საათით ადრე რა მინდოდა ილიასთან, მაგრამ …

22 იანვარი. საშინელი დღე იყო.. დილა საზიზღრად დაიწყო… რაღაც კოშმარი მესიზმრა და გულგახეთქილს გამეღვიძა.. თავის ტკივილი ამყვა დილიდან.. სახლშიც ნერვები მომიშალეს… ძალიან ცუდ ხასიათზე ვიყავი… ათას სისულელეზე დავიწყე ფიქრი, როგორც ამ დროს მჩვევია ხოლმე… ბევრი ვიტირე… ჩამეძინა… ეტყობა ძილი და …

თოვლმა და საახალწლო სამზადისმა ყველაფერი გადამავიწყა… აღარც სევდიანი ფიქრებისთვის მეცალა… რამდენჯერმე გიოს სტატუსს მოვკარი თვალი, აშკარად არ იყო ახალი წლის განწყობაზე, არ შევიმჩნიე, ჩემი ნაძვის ხე და მოსართავი სახლი უფრო მაინტერესებდა იმ მომენტში… წვიმები შემოვიხვიე და გიჟივით დავქროდი სანტას ქუდით …

იშვიათად ვლაპარაკობდით… რამდენჯერმე მიხვდა, რომ ვერ ვიყავი ხასიათზე და თვითონ მომწერა რამე ხომ არ მოხდაო… მიხაროდა, რომ არ ბრაზობდა, მაგრამ თან ვცდილობდი დისტანცია რამეჭირა, ისევ მის სასიკეთოდ… თავიდან ვწერდი, ვთვლიდი, რომ ჩემი ბრალი იყო თუ რამე ისე არ ქონდა და …

  სწავლა იწყებოდა ^.^ ისე მიხაროდა დღეებს ვითვლიდი… რა თქმა უნდა გამიხარდებოდა, ჯერ ერთი „ოფიციალურად“ ვიწყებდი ფსიქოლოგიის შესწავლას, თან იმდენი ვიკითხე ერთი სული მქონდა ჩემ ცოდნას როდის „გადმოვაფრქვევდი“, მეორეც – თეატრი!!! მეორე ფაკულტეტად ხომ თეატრალური მქონდა არჩეული… ძალიან მიზიდავდა თეატრი …