– ვაიმე, ლიკა მასწ 🙁 რომ ვერ ვიმღერო? გუშინ, რეპეტიციაზე, საოცრად თავდაჯერებული ვიყავი. ბევრი ვიმუშავე ჩემ თავზე სახლშიც, რეპეტიციებზეც, ბევრჯერ დამუშავდა სიმღერები, დუეტებშიც ძალიან კარგი მეწყვილეები მყავდა, ინდივიდუალურად Hallelujah-ს ვასრულებდი და მისამღერში ჩემი ანანო ძალიან ლამაზად მყვებოდა. მოკლედ, იდეალურად იყო …
მოიისფრო Articles.
ღამეა. ძლიერი ქარია გარეთ. ისეთი ქარი, რომ ხვალ გარეთ გასვლის მეშინია.. მეშინია არ წამიღოს ქარმა.. თუმცა ფრენა ძალიან მინდა, მაგრამ ვიცი ბოლოს სადმე გადავიჩეხები. ჩემი წინააღმდეგობის მიუხედავადაც გამაფრენს ქარი, მე ხომ წონა არასოდეს მყოფნის წინააღმდეგობის გასაწევად. ჰოო.. შემოგვაღამდა.. ძააალიან ძალიან …
დიდი ხანი ვიფიქრე დამეწერა თუ არა 2012 წლის შემაჯამებელი პოსტი. ბოლოს რომ გადავხედე რამდენი რამ მოხდა ამ წელს, გადავწყვიტე დავწერო. თუნდაც იმისთვის, რომ მე დამრჩეს. ყველაზე მნიშვნელოვანი, რაც წლის დაწყებიდან 1 თვეში მოხდა, იყო ჩემი რილეიშენშიფი, რომელმაც მართლა ყველაფერი შეცვალა. …
დღეს სამსახურიდან ადრე წამოვედი.. გადავწყვიტე ცოტა ფეხით გამევლო აღმაშენებელზე.. უამრავი ხალხი ირეოდა. უამრავი კაფე, მაღაზია, გიოს ჯერ არ ეცალა.. 1 საათი მქონდა დრო. გადავწყვიტე ცოტა ფეხით გამესეირნა. ვერ ვიტყვი, რომ სასეირნო ამინდი იყო.. ძალიან ციოდა. მაგრამ მაინც.. მაინც მექაჩებოდა რაღაც …
“- ეგ წიწილა მკვდარია? თუ სძინავს? – სძინავს დებილო xD მკვდარ წიწილაზე რატომ დაგთაგავდი? წიწი… <3” “- კიიიდევ ბევრი უნდა ვიაროთ? ;ს დავიღალე – მოითმინე, მალე ავალთ… ……………………………………………………………. – ე, ზღვა.. რა ლამაზად ჩანს… – შენ მაშინ უნდა ნახო, როცა …
ის მომენტი, როცა რაღაც ძალიან მნიშვნელოვნის მიხვედრა უცნაური სიცივით და სევდით გივსებს გულს.. არა, მიხვედრა კი არა, გახსენება.. თუ მიხვედრა.. ან ერთიც და მეორეც.. გახსენება და მიხვედრა იმისა, რომ რეალურად არ გქონია ის მნიშვნელოვანი რაზეც ალბათ ყველა ოცნებობს.. ღრმა ბავშობაშივე …
როცა რაღაც ძალიან ძალიან დიდს ვგრძნობ, ისეთს, რომ ვერ იტევს ტვინი, გული და ა.შ. მიჭირს წერის დაწყება.. 20 წლის ვარ.. რაც აზროვნება და სამყაროს აღქმა დავიწყე, მას მერე მახსოვს, რომ სხვებზე ვზრუნავდი. არა, განა ცუდია.. უბრალოდ ზედმეტი არაფერი ვარგა.. მე …
დღეს 30 აპრილია. 12-ს გადასცდება და უკვე 1 მაისი იქნება. ჩემი დაბადების დღე.. უცნაურია, მაგრამ არანაირი საზეიმო განწყობა არ შეიმჩნევა ჩემში.. 20 წლის ვხდები.. საუკუნის მეხუთედი.. ვცდილობ გავიხსენო როგორ ვიყავი შარშან ამ დროს..
“…ცალ ხელში ორლესული ბარი ებოძა საქმემოწყურებულ სტასიკს, მეორეში – საწამლავი. იქვე, მინდორში, შარვლები გამოურჩევლად ყველას ჩახადეს ფერშალებმა (ვითომ მიაღწევდა კია რომელიმე მათგანი ს. ორჯონიკიძისეულ დიდებას?), ნემსები შეურჭვეს იქ, რაღაცა ძალიან მყრალი სითხეც შეასვეს, არ დაჯღანულან, ასე იყო ალბათ საჭირო. ღამებნელში …
ვცხოვრობთ თითქოსდა აზრიანად და ბოლოს აღმოვაჩენთ, რომ არც არასოდეს გვიცხოვრია. ჩვენი ყოველი დღე გუშინდელს გავდა, ხვალინდელი კი დღევანდელს დაემსგავსება.. რატომ ვცდილობთ დავემგავსოთ ერთმანეთს სამყაროში, სადაც ორი ფოთოლიც კი არ არსებობს ერთნაირი? ჩვენ ყველას გვაქვს რაღაც უნიკალური… ყოველ ჩვენგანში ცხოვრობს სრულიად …
სოც. ქსელები