ის მომენტი, როცა რაღაც ძალიან მნიშვნელოვნის მიხვედრა
უცნაური სიცივით და სევდით გივსებს გულს..
არა, მიხვედრა კი არა, გახსენება.. თუ მიხვედრა..
ან ერთიც და მეორეც..
გახსენება და მიხვედრა იმისა, რომ რეალურად არ გქონია ის მნიშვნელოვანი რაზეც ალბათ ყველა ოცნებობს..
ღრმა ბავშობაშივე მიეჩვიე იმ გარემოს სადაც იყავი და ეს გეგონა კარგი, ნამდვილი..
არ ვიფიქროთ არაფერ ცუდზე..
ჩვენ შევქმნათ ჩვენი, ნამდვილი, ლამაზი სამყარო.. და რაც მთავარია ვიყოთ ერთად..
ერთად.. ლამაზად..
იმ კაჩალკაში ჩავჯდებოდი ახლა პლედმოხვეული ჩაის ჭიქით ხელში..
აი, იმ კაჩალკაში, შენ კალთაში რომ ჩამეძინა..
ჰო..
და დავმშვიდდებოდი.. დავლევდი ჩაის, წვიმის სურნელი იდგებოდა ირგვლივ..
მერე ისევ დაგადებდი თავს მუხლებზე და დავიძინებდი.. უშფოთველად..
მამშვიდებ..
