დღეს ვლაპარაკობდით მე და ირი.. ერთმანეთს ვეწუწუნებოდით იმაზე, რომ საახალწლო განწყობა აღარ გვქონდა.
დავფიქრდი, ვცადე გამეხსენებინა რას ვგრძნობდი ბავშობაში ახალი წლის მოახლოებისას..
აღმოვაჩინე, რომ თურმე ერთი თვით ადრე უკვე სიხარულით ველოდი ახალი წლის დადგომას.
რატომ?
გაგეცინებათ და იმ ჯადოსნური ზღაპრის მჯეროდა, რომელსაც სანტა კლაუსი ერქვა..
ყოველ წელს სანტას წერილს ვწერდი :დ
ყველაზე ამაღლებული მომენტი 1 იანვრის დილა იყო, როცა ნაძვის ხესთან ზუსტად ის საჩუქრები
მხვდებოდა რაც სანტას დავაბარე..
მენატრება ბავშობა..
მენატრება ის დრო, როცა ყველაფრის მჯეროდა..
მჯეროდა ჯადოსნური ზღაპრების..
ლაპლანდიელი კეთილი ბაბუის, ბავშვებს საჩუქრებს რომ ურიგებს და
მისი ხათრით ვცდილობდი მთელი წელი კარგად მოვქცეულიყავი..
მიყვარს სანტა..
ჩემი ბავშობის ყველაზე ფერადი, საახალწლო და კეთილი მოგონება <3
ჩემი ბავშობის ყველაზე ფერადი, საახალწლო და კეთილი მოგონება <3
Read Next
1 იანვარიც მიიწურა… ამ წლის პირველი დღე.. ახლა 2 იანვარია.. ამბობენ ბედობააო, ჰოდა მინდა ჩემი ბლოგი და პოსტები დამებედოს.. ორდღიანი ბოდიალის და თავის ტკივილის მერე მეგობრებს საინტერესო იდეა მოგვივიდა თავში.. გადავწყვიტეთ სტადიონზე პატარა საჰაერო ბურთი გაგვეშვა.. ვიყიდეთ და 2 საათი …
ბოლო დროს ძალიან ბევრს ვფიქრობ… ყველაფერზე, ამავე დროს არაფერზე, მაგრამ ეს „არაფერი“ რეალურად ისე ბევრია… ვფიქრობ შენზე და ჩემზე… ვერშემდგარ სიყვარულზე, ჩემს შენდამი დამოკიდებულებაზე, წვიმაზე, ყვავილებზე, მზეზე, შენს ახალ ცხოვრებაზე სხვა სივრცესა და განზომილებაში, ჩემს მოჩვენებით ცინიზმზე – სახეზე ფარივით …
მე ერთი მეგობარი მყავს. მეგობარი კი არა, მეორე მე – ა. მიხსენებია, თუმცა არასოდეს ვსაუბრობ მასზე. არ ვიცი, იქნებ იმიტომ, რომ როცა ვიღაც ძალიან გიყვარს და კიდევ უფრო… ვერ საუბრობ მასზე. გიჭირს. ამას მხოლოდ გრძნობ. ბროწეულის ყვავილივით ლამაზია მარიტა. ყველაზე …
– ახლა რა იქნება? შენ მიყურებდი შიშით, სევდით, ტკივილით და დანაშაულით სავსე თვალებით, რომლებიც ასე მიყვარდა, ასე ვერ ვუძლებდი და რომლებშიც ახლა მოღალატეს ვხედავდი მხოლოდ. მე მტკიოდა შენი ტკივილი – მაგრამ ჩემი კიდევ უფრო მეტად, ორივესი ერთად კი რაღაც გაუსაძლისს …
