ჩვენ გვიხდება რეი და წვიმა, წვიმა და რეი…
გვიხდება წვიმიანი რეის ფონზე საათობით ჯდომა და ერთმანეთის თვალებში ყურება.
ჩვენ კლასობანას თამაში გვიხდება.
გვიხდება ჩხუბი, კამათი და შემდეგ ჩახუტება.
მსუბუქი ეჭვიანობები გვიხდება.
მიხდება, როცა მეუბნები, რომ ძალიან ლამაზი ვარ.
გვიმრის გასრესილი ფოთლების სუნი და გემო აქვს შენს სიტყვებს.
ჩვენ ხომ შევთანხმდით, რომ კარგად ვართ.
წვიმა და ჩარლზი, ჩარლზი და… ჩვენ.
ვნებისფერი სიმორცხვე თვალებში.
კათხა ლუდი არსად, ტუჩებზე შეგროვილი და შენთვის განაწილებული სურვილები.
რეპეტიცია, სცენა და შენ.
შენ მე მარწმუნებ, რომ შევძლებ.
იქ, სადაც მე და შენ უნდა გვეცხოვრა, იწყება ცხოვრება გაძლებაზე, ერთმანეთთან ვერმიახლოებით.
განაჩენია? განაჩენია.
მე ხომ შეგპირდი, რომ არ ვიტირებ.
მაპატიე, ამ წამსაც ვტეხ პირობას.
მოდი შოკოლადი ვჭამოთ და ვიყოთ ბედნიერები..
მე და შენ..
ჩვენ მეგობრები ვართ.
Read Next
რამდენჯერ მიფიქრია, რომ კარგი იქნებოდა, რაღაც დროით გაუჩინარება შეგვეძლოს, ოღონდ ისე, რომ არავის ვახსოვდეთ, ვერავინ მიხვდეს და შესაბამისად არავის ეტკინოს. უბრალოდ, რომ ადგე და გაქრე. არ ახსოვდე მშობლებს, მეგობრებს, ადამიანებს, ვისაც უყვარხარ… გავიდეს დრო, დამშვიდდე, დალაგდე, შენი თავი იპოვო და დაბრუნდე …
მოგონებების შემნახველი კადრები და… ჰო, ისევ. როგორ ფიქრობ, მოგონება მტერია? ხშირ შემთხვევაში გვტკენს, მაგრამ თან ისეთი შორეული სითბოთი გვავსებს.. საერთოდ საჭიროა? მე მგონია, რომ კი. აბა, წარმოიდგინე. რომ არა ჩვენი პინკინები ბუნებაში, ტერასაზე გათენებული ღამეები, “სულები” სხვენში, დანთებული კოცონის გარშემო …
ოკეანის სანაპიროზე იზრდებოდნენ. რაც გარემოს აღქმა დაიწყეს, მას შემდეგ ახსოვდათ ერთმანეთი.. იმდენად ახლობლებად იქცნენ, ერთმანეთის გარეშე არსებობაც ვერ წარმოედგინათ. ეს არ იყო გრძნობა, რომელსაც სახელს დაარქმევდი. ეს ყველაფერი იყო. ყველაფერი იყვნენ ერთმანეთისთვის. ალბათ ერთმანეთის გარდა არავინ და არაფერი უნდოდათ, გარესამყაროს …
ციოდა დღესაც. უკვე მესამე დღეა გაზაფხულია და და და.. თუმცა, არაა ეს გაზაფხულის ბრალი, მე ვარ სულსწრაფი და მე ვითხოვ სითბოს, თორემ ჰო ვიცი რა გიჟიცაა მარტი.. გუშინ თბილოდა. აი, გაზაფხულივით თბილოდა, ნამდვილი, ჩემი გაზაფხულივით, მე რომ მიყვარს, ისე. გარეთ …