“შენ ვალდებული ხარ იზრუნო მასზე, ვინც მოიშინაურე”.
სამწუხაროდ ძალიან ხშირად, თითქმის ყოველთვის გვავიწყდება ეს.
ვივიწყებთ რა ცოტა ჰყოფნით ჩვენით სავსე ადამიანებს ბედნიერებისთვის და რა ადვილად სტკივათ ერთი შეხედვით უმნიშვნელო წვრილმანებიც კი.
არ ვცდილობთ ისინი გავაბედნიეროთ, ვინც მოვიშინაურეთ, უფრო მეტიც, მათ წილ სითბოს სხვებს ვუნაწილებთ, სხვებზე ვზრუნავთ, სხვებს ვცდილობთ დავანახოთ სითბოც, სიყვარულიც და ოდესღაც უდაბნოში მოსმენილ მელაკუდას დარიგებას ისე ვივიწყებთ, თითქოს არც ყოფილა.
აღარც ის გვაინტერესებს შეჭამა ბატკანმა ვარდი თუ არა, ვეღარც ჩვენ – ჩვენი ვარდის გამორჩეულობას ვხვდებით და შედეგად ვარსკვლავებიც აღარ გვიცინიან.
ამიტომაა მარტოობა ადამიანებს შორის.
მოდი, ნუ მომიშინაურებ.
Read Next
ყველაზე ძნელია დარჩე ძლიერი მაშინ, როცა ბევრ პატარა ნამსხვრევად იქცევი ნელ-ნელა ისე, რომ ამ პროცესს ვერ აჩერებ. ძნელია, როცა დრომ და გარემოებებმა საოცრად შეგცვალა და საკუთარი თავი კი არა ყველა დაკარგე, ვინც ყველაზე მეტად გიყვარდა. ძნელია, უყურებდე როგორ ქრება შენი …
ჩემს უნივერსიტეტში ერთი აუდიტორიაა, სადაც ყოველთვის სიხარულით შევდივარ… უფრო სწორად, ჩავდივარ… სარდაფშია. მოდით, ყველაფერს დალაგებულად მოგიყვებით. მე ამ აუდიტორიაში მსახიობის ოსტატობა მიტარდება. პირველად, იქ რომ ჩავდიოდი, ისეთი შეგრძნება მქონდა, თითქოს საწამებელ ოთახში ჩავყავდით, რადგან აუდიტორიასთან მისასვლელი გზა საკმაოდ ბნელი იყო.. …
ალბათ მკითხველს ახსოვს Love Story მე+შენ ♥ ^.^ რეალური ისტორია, რომელიც ჩემი ცხოვრების ულამაზეს მონაკვეთს ასახავდა.. მაშინ, ამას რომ ვწერდი, ვერც წარმოვიდგენდი ასე თუ შევიცვლებოდი პიროვნულად. მაგრამ გადის დრო და უფრო და უფრო მეტ ცვლილებებს ვამჩნევ ჩემ პიროვნებაში.. ცხოვრებაში..
ჰეი გაიზ! ^_^ მოკლედ, ორი საღამოა ბეევრს ვმაიმუნობ :დ ეს მაიმუნობა გიფების კეთებაში გამოიხატება :დ ჰოდა, ვიფიქრე ბარემ ჩემ მკითხველებსაც ვაჩვენებ-მეთქი :3 ტადააააააამ, წარმოგიდგენთ ფაოს მაიმუნობებს. :3 მაიმუნობა N1. მაიმუნობა N2. მაიმუნობა N3. მაიმუნობა N4. მაიმუნობა N5. …