ყოველთვის, როცა მეხები.
შენ-მე.
Read Next
რომ დაიბადა, ძალიან ვიეჭვიანე. მე 6 წლის ვიყავი, 1 სექტემბერს შევედი სკოლაში და 13-ში თვითონ მოევლინა ქვეყანას. მახსოვს, დილას რომ გავიღვიძე, ბებომ სურათი მანახა. ეს შენი პატარა დაიკოაო, უნდა გიყვარდეს და გაუფრთხილდეო. ვუყურებდი სურათზე გამოსახულ ერთი ციცქნა არსებას, რომელიც გაღიმებულ …
თოვლმა და საახალწლო სამზადისმა ყველაფერი გადამავიწყა… აღარც სევდიანი ფიქრებისთვის მეცალა… რამდენჯერმე გიოს სტატუსს მოვკარი თვალი, აშკარად არ იყო ახალი წლის განწყობაზე, არ შევიმჩნიე, ჩემი ნაძვის ხე და მოსართავი სახლი უფრო მაინტერესებდა იმ მომენტში… წვიმები შემოვიხვიე და გიჟივით დავქროდი სანტას ქუდით …
– მოდი, ჩამეხუტე. – შენ ჩამეხუტე. საშინლად წვიმდა.. ჩვენ არ გვაწვიმდა სამაგიეროდ.. მოშორებით იჯდა. ჩემ პირდაპირ. მე კედელთან ვიდექი და ვუყურებდი. თვალს არ ვაცილებდით ერთმანეთს. გაეღიმა.. მეც გამეღიმა, თუმცა სერიოზული სახის შენარჩუნებას ვცდილობდით.. ხუმრობა რაღაც უაზრო შეჯიბრში გადაიზარდა. არ ვეხუტებოდი. …
Across The Universe – რაღაც საოცარი მუხტით მავსებს ეს ფილმი… ჰიპები, თავისუფლება, სიყვარული… ძალიან კარგი თემაა აღებული <3 ბოლო დროს ჩემი თავი დავიჭირე იმაში, რომ თავისუფლებას “ვქადაგებ”.. ზოგადად დავიღალე მგონი ერთფეროვნებით.. რაღაც სიახლეს ვეძებ.. ვეძებ სულის თავისუფლებას… რატომღაც ყველა ყველაფერს …
