სისხლი მეყინება, მაგრამ ბოლო სიტყვა მაინც უნდა ვთქვა. უნდა დავწერო… სულმოუთქმელად გავრბივარ.. ცივი ქარი სახეში წვიმის წვეთებს მაყრის.. თვალები მებინდება.. ცივ წვეთებს ცხელი ცრემლი უერთდება.. ისევ გავრბივარ.. უმისამართოდ.. უკანასკნელი ღონის გამოლევამდე.. მტკიცე გადაწყვეტილებით.. წარსული თითქოს ერთ დიდ ბუნდოვან მასად ქცეულა, …
მოიისფრო Articles.
გამომიგონე.. ღამის ჩრდილიდან გამოიტანე შენი ოცნება და დამამსგავსე…. მერე მოდი და ჩემს მკლავებში შემოიხიზნე.. უპატრონე ჩემს მონატრებას… ნუ შეაკავებ შენს ძარღვებში დამწყვდეულ ვნებას, რომ ჩემს ხელებზე, ჩემს ტუჩებზე იძიო შური… რომ შემოლეწოს ჩემი სიზმარი, როგორც ზღვის თქეშმა ქოხის ფანჯრები და …
იყო და არა იყო რა… ბავშობაში ზღაპარს რომ მიკითხავდნენ, ყოველთვის ასე იწყებოდა… ყოველთვის ყველაფერი ასე იწყება… ჩვენი ამბავიც ასე დაიწყო… იყო და არა იყო რა… იყავი შენ და ვიყავი მე… ერთად …
თურმე ადამიანს მართლაც ძალიან ცოტა ყოფნის ბედნიერებისთვის.. დღეს დაახლოებით ორ საათზე ჩემ კარზე ვიღაცამ დააკაკუნა.. უკვე გავდიოდი სახლიდან, კარი გავაღე და გაოცებისგან ადგილზე გავშრი :X ჩემ სართულზე თაბახის ფურცლები იყო გაკრული ფერადი ასოებით ნაწერი ისეთი ფრაზებით, როგორებიცაა: “Yous Smile Always …
ან, მოგწერ რა… რაღაცეები გამახსენდა ახლა.. ცოტა მოვიწყინე.. რამდენი რამ დარჩა წარსულში არა ან?? ზოგჯერ ახლაც კი მენატრება.. ამას ჩემ თავთანაც არ ვაღიარებ, მაგრამ ასეა.. არადა ჩემი რაღაც ნაწილი ვერ იტანს.. თუკი შეიძლება ჩემ “სიძულვილს” სიძულვილი ეწოდოს… როგორც ადამიანი გავანულე …
ზოგი რამ ცხოვრებაში არასოდეს იცვლება, ბევრ რამეს მიზეზსაც ვერ უძებნი, ზოგი მომენტი არასდროს მიეცემა დავიწყებას, ზოგჯერ იმედსაც კარგავ… როცა დრო მიდის და ვერაფერს ცვლი, ცდილობ დაივიწყო ის, რაც გაკავებს ამ სამყაროში და სამუდამოდ გაფრინდე აქედან… მაგრამ ზოგი ადამიანი შენი ცხოვრების …
დღეს რომ ჩემი სიცოცხლის უკანასკნელი დღე იყოს, აუცილებლად მოვიდოდი შენთან… მოვიდოდი, ჩაგეხუტებოდი და გეტყოდი რომ ძალიან, ძალიან მიყვარხარ… რომ ყოველთვის მიყვარდი… ბოდიშს მოგიხდიდი, აქამდე რომ არ ვთქვი… რომ არ მოვედი… ვეცდებოდი დაწვრილებით მომეყოლა რას ვგრძნობდი… ულამაზეს, გამორჩეულ სიტყვებს დაგიტოვებდი… იმხელა …
ტყუილით მიყენებული ტკივილი უღრღნიდა სულს… კლავდა მასში იმ კარგს, რაც შემორჩენილი იყო… უყინავდა გრძნობას… ნელ-ნელა… წვეთ-წვეთ… შხამით ავსებდა მის არსებას… სულ გაიყინა… გაეყინა ხელის თითები… ფანჯრის რაფაზე ჩამოჯდა როგორც ყოველთვის… მაგრამ ახლა არ იცოდა რატომ… რისთვის… რისთვის მოვიდა აქ… რომ …
სიყვარულის კონვერტს გამოვატან წერილებს შენთან… როგორც ადრე… გახსოვს??? მინდა გახსოვდეს… მინდა გახსოვდე… მინდა დამიმახსოვრო… თუ გინდა ნუ გეყვარები… არ მინდა ჩემთვის იტირო… უბრალოდ დამიმახსოვრე… დამიმახსოვრე, რადგან წავალ და აღარასოდეს მოვალ ასეთად… დამიმახსოვრე რადგან მიყვარხარ… დამიმახსოვრე, ისევე როგორც მე მახსოვს შენთან …
ისევ დავივლი ნაცნობ ქუჩებს და დავინახავ ხეებს, ბალახებს, გულებს, ღიმილებს, თვალებს და ტუჩებს… ღრუბლებს და მზეებს… გამახსენდები ალბათ მაშინვე და უსაშველოდ მომენატრები… მომენატრება შენი ღიმილი… მორცხვი მზერა, ფრთხილი შეხება ოდნავ სველ …
სოც. ქსელები