არ ვიცი რატომ მავსებს ეს თეთრი, გაყინული მასა ასეთი სითბოთი, მაგრამ ფაქტია, რომ თოვლის მოსვლისთანავე სუულ სხვანაირი ვხდები… ისეთი, როგორიც სხვა დროს არ ვარ.. იცი ერთი დილა გამახსენდა… მაშინ აბიტურიენტი ვიყავი.. დილას აადრე მქონდა უნარების გაკვეთილი.. სადღაც 8 საათზე გავედი …
მოიისფრო Articles.
სულში მოგონება ისევ ღამეს ათევს, შენით შეშლილი ვარ, კვლავ შენ გელოდები, ვიცი, ფანტომი ხარ, ჩემი ფანტაზია, თავში მოფრენილი გიჟი ოფოფები.. ვიცი, შეშლილი ვარ, სულით ავადმყოფი.. შენი არსებობით მაინც კარგად მყოფი, ვიცი, ტყუილი ხარ – მაინც შენით ვცხოვრობ… მაინც შენით ვსუნთქავ, …
მე მჯერა… მჯერა ოდესმე წავალ… მე არ ვაპირებ სიკვდილს… უბრალოდ გავქრები, ლამაზად, უჩუმრად… წავალ, თუნდაც ამისთვის ზღვის გადაცურვა დამჭირდეს… მე სიმღერით გადავცურავ ზღვას და დავუბრუნდები იმ სამყაროს, რომელსაც ნამდვილად ვეკუთვნი… ჯოჯოხეთიდან სამოთხეში… ტყუილიდან სიმართლეში… სიძულვილიდან სიყვარულში…
საოცრად დიდი ემოციით სავსე, და მაინც უემოციო… ცივი… ხელებგაყინული, გრძნობებისგან დაცლილი, ფაიფურის თოჯინა… ყველასთვის სასურველი და ამავე დროს საძულველი… ყველა მისი დახმარების მოლოდინში… მისთვის კი – არავინ… ისეთი შიშით სავსე, ნეკერჩხლის ფოთოლი რომ გრძნობს ქარის ყოველი დაბერვისას… წყლის პატარა წვეთი …
ამ წერილს თქვენ გწერთ.. შენ, შენ და შენ… შენც… მოკლედ ყველას, ვინც თავის თავზე მიიღებს… განსაკუთრებით კი რამდენიმე ადამიანს… N1 შენ: შენ ჩემი პატარა მეგობარი ხარ, რომლის მიმართაც იშვიათად გამოვხატავ სითბოს, მაგრამ თუ გამოვხატავ, ჩემ ყველა ნაბიჯში იგრძნობა ის, რომ …
ბავშობაში ძალიან მეშინოდა სიბნელის… სიბნელეში ხომ ყველაფერი სხვანაირია, დღისით თუ ყველა ფიგურას თავის სახელი აქვს, ღამით რაღაც გასაოცარ ფორმას იძენს, რაღაც ჯადოსნურს, ავისმომასწავებელს… ალბათ ყველა ბავშვისთვის ნაცნობია ეს …
მე ვეხები შენს ბაგეს, თითს შემოვავლებ მის კიდეს ისე, თითქოს ჩემი დახატული და ჩემი ხელით შექმნილი იყოს… ვითომ პირველად გაიპო შენი ბაგე და თუ ერთი წამით მაინც მოვხუჭავ თვალს, გაქრება, აღარ იქნება და მე ისევ თავიდან დავიწყებ მის ხატვას, ისეთს …
ჩემს უნივერსიტეტში ერთი აუდიტორიაა, სადაც ყოველთვის სიხარულით შევდივარ… უფრო სწორად, ჩავდივარ… სარდაფშია. მოდით, ყველაფერს დალაგებულად მოგიყვებით. მე ამ აუდიტორიაში მსახიობის ოსტატობა მიტარდება. პირველად, იქ რომ ჩავდიოდი, ისეთი შეგრძნება მქონდა, თითქოს საწამებელ ოთახში ჩავყავდით, რადგან აუდიტორიასთან მისასვლელი გზა საკმაოდ ბნელი იყო.. …
ღმერთო, რომელსაც ვერასოდეს გიწოდე მამა, და არ ვიცი, სად ხარ. შენ არასოდეს მოისურვე ჩემთან შეხვედრა. ვცოდავდი, რათა სასჯელში მაინც დამენახე და ვერ დაგინახე. ახლა მოგმართავ: მე, ვინც შეურაცხყოფილი ვარ არა მხოლოდ ცხოვრებით, ჩვენ რომ მოვიწყვეთ, არამედ სიცოცხლითაც, შენ რომ შეჰქმენი, …
სოც. ქსელები