ხდება ხოლმე.
ჩვენ ცხოვრებაში სრულიად შემთხვევით ჩნდებიან ადამიანები, რომლებიც დიდ მნიშვნელობას იძენენ ჩვენთვის და სწორედ მაშინ მიდიან, როცა უკვე ძნელი ხდება მათი გაშვება.
ადამიანები მიდიან და იმდენად ბუნებრივია ეს, რომ სიმწრისგან გეცინება.
როცა დილის 6 საათზე მხოლოდ შენ და ერთი ღერი სიგარეტი ხვდებით განთიადს, მაშინ ხვდები რამდენად მარტო ხარ ამ სამყაროში და ეს სიმარტოვეც ისე ბუნებრივად გეჩვენება, რომ ჰაერის ნაცვლად ჩვეული სევდა გივსებს ფილტვებს.
სიგარეტის კვამლს გაყვა ყველა ფიქრი, ყველა ემოცია დაიფერფლა და დარჩი საოცრად ცარიელი.
კარგი იყო ვარსკვლავების ყურება. უფრო კარგი იქნებოდა მეტი ვარსკვლავი რომ ყოფილიყო, მაგრამ არაუშავს.
ცხოვრება მოგონებებისგან შედგებაო – ამბობენ.
შენ კარგი მეგობარი იყავი.
We met and we talked and it was epic, but then the sun came up and reality set in.
Read Next
დროსა და სივრცეში დაკარგვას გავდა დღევანდელი დილა. თვალის გახელისთანავე რომ მობილურს სტაცებ ხელს, სადაც აუცილებლად უნდა დაგხვდეს მესიჯი მისგან. რატომ? მიჩვეული ხარ და იმიტომ. დღის დაგეგმვას ისე რომ იწყებ, რომ მისთვისაც დაგრჩეს დრო და რეპეტიციაზეც წარამარა კითხულობ რომელი საათია. რატომ? …
“შენ ვალდებული ხარ იზრუნო მასზე, ვინც მოიშინაურე”. სამწუხაროდ ძალიან ხშირად, თითქმის ყოველთვის გვავიწყდება ეს. ვივიწყებთ რა ცოტა ჰყოფნით ჩვენით სავსე ადამიანებს ბედნიერებისთვის და რა ადვილად სტკივათ ერთი შეხედვით უმნიშვნელო წვრილმანებიც კი. არ ვცდილობთ ისინი გავაბედნიეროთ, ვინც მოვიშინაურეთ, უფრო მეტიც, მათ …
22 იანვარი. საშინელი დღე იყო.. დილა საზიზღრად დაიწყო… რაღაც კოშმარი მესიზმრა და გულგახეთქილს გამეღვიძა.. თავის ტკივილი ამყვა დილიდან.. სახლშიც ნერვები მომიშალეს… ძალიან ცუდ ხასიათზე ვიყავი… ათას სისულელეზე დავიწყე ფიქრი, როგორც ამ დროს მჩვევია ხოლმე… ბევრი ვიტირე… ჩამეძინა… ეტყობა ძილი და …
“…ცალ ხელში ორლესული ბარი ებოძა საქმემოწყურებულ სტასიკს, მეორეში – საწამლავი. იქვე, მინდორში, შარვლები გამოურჩევლად ყველას ჩახადეს ფერშალებმა (ვითომ მიაღწევდა კია რომელიმე მათგანი ს. ორჯონიკიძისეულ დიდებას?), ნემსები შეურჭვეს იქ, რაღაცა ძალიან მყრალი სითხეც შეასვეს, არ დაჯღანულან, ასე იყო ალბათ საჭირო. ღამებნელში …