დღეიდან ჩემი პერიოდი იწყება <3 ჩემი შემოდგომა.. ჭკუა მეკეტება ამ ოქროსფერ სეზონზე.. რაღაც საოცარი ენერგიით ვივსები, ჩემი გაზაფხული შემოდგომაა, ამ დროს ვიღვიძებ, ამ დროს ვხდები ისეთი, როგორც არასდროს…ჩემ სახლთან გზაჯვარედინია.. ასე ოქტომბრისკენ, როცა უკვე ყველა ფოთოლი ჩამოვარდება, გზაჯვარედინი ფოთლებით იფარება… მთელ სიგრძეზე მხოლოდ გზა, სახლები და ჩამოცვენილი ფოთლებია. ცაში რომ აიხედავ, ნაცრისფერ ფონზე შავად არჩევ ტოტებს.. მომენტებში მზის სხივებიც ანათებს და სასიამოვნოდ გათბობს.. გზის ერთი ბოლო ტყისკენ მიდის, ტყეში ხომ ნამდვილი სამოთხეა (ჩემთვის), მიწა სულ ნეკერჩხლის ფოთლებითაა დაფარული, ირგვლივ ყველაფერი ოქროსფერია, მივდივარ და ფოთლების ხრაშუნის ხმა მესმის, სხვა არაფერი…იმ ფოთლებში წოლა, ცაში ყურება და ლამაზი მუსიკა..ამაზე მეტად არაფერი მიყვარს…მთელი ზაფხული ველი ამ დროის დადგომას და აი დადგა კიდეც ^^ჩემი ლამაზი შემოდგომა…
ჩემი სეზონების დედოფალი <3
Read Next
სისხლი მეყინება, მაგრამ ბოლო სიტყვა მაინც უნდა ვთქვა. უნდა დავწერო… სულმოუთქმელად გავრბივარ.. ცივი ქარი სახეში წვიმის წვეთებს მაყრის.. თვალები მებინდება.. ცივ წვეთებს ცხელი ცრემლი უერთდება.. ისევ გავრბივარ.. უმისამართოდ.. უკანასკნელი ღონის გამოლევამდე.. მტკიცე გადაწყვეტილებით.. წარსული თითქოს ერთ დიდ ბუნდოვან მასად ქცეულა, …
ხომ ხდება ხოლმე, რომ სულში გაგაზაფხულების იმედით ზიხარ ფინჯან ყავასთან ერთად და გეფიქრება. გულის ყველაზე ღრმა კუნჭულში შემალული მისი დაკარგვის შიშიდან დაწყებული, მისი ნახვის პერსპექტივით გამოწვეული გულის აჩქარებით, მის ხელებში ჩამალული შენი ხელებით გაგრძელებული და მისი სურნელით სავსე დიდი ქურთუკით …
წვიმს, შავი ქოლგებია ყველგან. ხალხს ეშინია წვიმის, მუქ ფერებს აფარებენ თავს, მუქი სახეებით დადიან და მუქი ფიქრები აქვთ. მე და შენ არ გვეშინია წვიმის, შავი ქოლგების ნაცვლად ფერადი ბუშტები გვიჭირავს, ცისარტყელას ვხატავთ და ფერადად ვიღიმით. მოდი, სანამ ზამთარი თავის ფიფქებს …
– თამ, მოდი, აქ ამოდი და აქედან გადაიხედე. კლდის ერთ მხარეს სასაფლაოა, მეორე მხარეს ტყით შეფენილი ხრამი. ტყე ძალიან ლამაზია. სულ, სულ სხვანაირად ლამაზი, მშვიდი. კლდის თავზე რომ დგახარ, ისეთი გრძნობა გაქვს, თითქოს ღრუბლებში ხარ. – რა ლამაზია! – აღტაცებას …