1 იანვარიც მიიწურა… ამ წლის პირველი დღე.. ახლა 2 იანვარია.. ამბობენ ბედობააო, ჰოდა მინდა ჩემი ბლოგი და პოსტები დამებედოს..
ორდღიანი ბოდიალის და თავის ტკივილის მერე მეგობრებს საინტერესო იდეა მოგვივიდა თავში..
გადავწყვიტეთ სტადიონზე პატარა საჰაერო ბურთი გაგვეშვა..
ვიყიდეთ და 2 საათი ვუყურებდით :დდ
დიდი კამათის და ქექვის მერე აღმოვაჩინეთ როგორ უნდა მოგვეკიდებინა ცეცხლი, როგორ უნდა გაგვეშვა და
სტადიონზე ჩავედით ყველა.
თითქმის ყველა ჩვენგანი დარწმუნებული იყო, რომ ბურთი არ გაფრინდებოდა..
ცეცხლი მოვუკიდეთ და ხმაამოუღებლად მივაჩერდით..
იმ წამს ისეთი ერთიანები ვიყავით ყველა..
ყველა მხოლოდ იმ ბურთზე ვფიქრობდით..
ნელ-ნელა მაღლა-მაღლა წავიდა ^^
მიფრინავდა და თან ჩვენი აღტაცებული ხმა მიყვებოდა ^^
გვიხაროდა ყველას..
ბოლოს ისე შორს გაფრინდა პატარა ვარსკვლავივითღა მოჩანდა..
ერთ-ერთმა იდეა წამოაყენა, რახან ვარსკვლავს გავს მოდით სურვილი ჩავიფიქროთო ;დდ
ჩავიფიქრე..
საჰაერო ბურთს ჩემი ოცნება გავატანე შორს, ცაში… ვიცი, რომ ამისრულდება..
ვუყურებდი “ვარსკვლავს” და ვფიქრობდი..
“რაღაცნაირი, ღრმა და ამაღლებული ფიქრი იყო”..
და ბოლოს ერთ რამეს მივხვდი..
მინდა მეც ასე შორს გავფრინდე..
მინდა წიიიიიინ წინ წავიდე და წავალ კიდეც..
მთავარი სურვილია და ყველაფერი გამოვა..
ყველას გისურვებთ ისეთი იმედით იყოთ სავსე, როგორითაც მე ვარ ახლა :**
Read Next
ძალიან უცნაური გრძნობა მაქვს. სანამ ახალმა წელმა არ მოაღწია მისი მოსვლა ვერც ვიგრძენი. ზუსტად ნახევარი საათია მოვრთე სახლი, გავაწყე სუფრა, გავიპრანჭე და ამ პოსტის წერას შევუდექი. საოცარმა სიხარულმა ამავსო უცებ.. თითქოს ამ წელთან ერთად რაღაც ახალს ვიწყებ.. ასეთი იმედი სიახლის, …
სრული აპათია. სრული. საერთოდ არაფერი. ცუდია? – სხვისთვის. და ჩემთვის? – ამ წამს კარგია. არაფერი გაწუხებს, არაფერზე ნერვიულობ, უხეშად რომ ვთქვათ ყველაფერი გკიდია… მაგრამ.. მაგრამ )) ოდესმე ჰო გაივლის? აი, მაშინ. მაშინაა საშიში.. ყველაფერი, რაც ამდენი ხნის მანძილზე უნდა გეგრძნო, …
“არ მომეკარო”. ვამბობ და გიღიმი. და ამ ღიმილში ყველაფერი ჩანს. ჩანს, როგორ ვწირავ საკუთარ თავს შენი სურნელის გარეშე დარჩენისთვის. როგორ კარგავს სხეული შერჩენილ სითბოს და როგორ შორდება ჩვენი თითები ერთმანეთს. როგორ კარგავს შენ ანაბეჭდს ჩემი თმა და ფერიც კი ეცვლება. როგორ …
ისევ დავივლი ნაცნობ ქუჩებს და დავინახავ ხეებს, ბალახებს, გულებს, ღიმილებს, თვალებს და ტუჩებს… ღრუბლებს და მზეებს… გამახსენდები ალბათ მაშინვე და უსაშველოდ მომენატრები… მომენატრება შენი ღიმილი… მორცხვი მზერა, ფრთხილი შეხება ოდნავ სველ …