თაფლის, ლიმონის, ჩამოცვენილი ფოთლებისა და შენი სურნელით
გაჯერებულ ჰაერს ვსუნთქავ მას მერე, რაც ოქტომბერი დაიწყო.
წელიწადის მესამე დროა უკვე შენი სურნელი მომყვება. წინ ცივი, ვრცელი ზამთარია,
ერთმანეთის არსებობამ რომ უნდა გადაგვატანინოს. იარსებე, რა.. სულ იარსებე.
ძნელია გიყვარდეს, ძნელია ამხელა სიყვარულის შენში დატევა, ეს ხომ მთელი სამყაროა,
ჩვენ ხომ მთელ სამყაროს ვიტევთ ჩვენში.
ეს სიყვარული შენს თვალებში ჩაძირვას და ჩემს თაფლისფერ თმას გავს.
ჩემი ტუჩების კვალს გავს შენს ტუჩებზე და ცხვირის შენს კისერში გათბობას.
შენს ხელებში მომწყვდეულ ჩემს თითებს გავს..
ჩვენი მზერის არეალში მოქცეულ ხედს გავს შენი აივნიდან.
ყვითელ ფოთლებში სეირნობას და წვიმის გუბეებში სირბილს გავს… და ტანგოს ცეკვას შუა ჭავჭავაძეზე.
იცი რომელ დღეებს გავს? ჩახუტებულები რომ ვუყურებთ ფილმებს, განვიხილავთ წიგნებს
ან უბრალოდ ერთმანეთზე ვფიქრობთ და ვხვდებით, რომ სიამოვნებით გავატარებდით ასე მთელ ცხოვრებას.
შენს სამზარეულოში ჯდომას და ყავის ან ჩაის სმას გავს ჩვენი სიყვარული..
ან იმ დღეებს, როცა ერთად ვამზადებთ სპაგეტის, პიცას..
ჩვენ გვგავს ჩვენი სიყვარული. ყველა იმ დღეს, რომლებიც ერთად გავიარეთ.
ყველა იმ ჩხუბს და შერიგებას, ყველა ჩახუტებას, მზერას, შეხებას..
მინდა სულ თაფლის, ლიმონის, ჩამოცვენილი ფოთლებისა და
შენი სურნელით გაჯერებული ჰაერი ვისუნთქო. შენთან ერთად ვხატო ჩემი ცისარტყელა,
რომელსაც ნელ-ნელა უფრო და უფრო ემატება ფერები, რაც ადრე არ ქონია.
მოდი, სულ ვიარსებოთ, რა.. ვიარსებოთ და ერთად გადავურჩეთ ცივ და ვრცელ ზამთარს.
მე, ჩვენი სიყვარულის სახელით ომს ვუცხადებ სიძულვილს, შურს, ბოროტებას..
მინდვრის ყვავილებს ვდებ ჩვენსკენ მოშვერილი იარაღის ლულაში და შენთან მოვდივარ,
რომ კიდევ დიდ ხანს დავრჩე ნაზ სურნელად შენს კუბოკრულ პერანგზე.
Read Next
There is no excerpt because this is a protected post.
აუცილებლად შევხვდებით სხვა ცხოვრებაში.ალბათ, ზუსტად ისეთები ვიქნებით, როგორებიც ახლა და აქ.შენ, ისევ გაგიჭირდება ემოციების გამოხატვა, ისევ მოგინდება რამე თბილი მითხრა, მომეფერო, მაგრამ მხოლოდ თავზე გადამისვამ ხელს – უხერხულად, როგორც ყოველთვის. ჩვენ არასდროს გამოგვდიოდა თბილი ურთიერთობა, მიუხედავად იმისა, რომ სულ ერთად ვიყავით. არასოდეს გითქვამს ჩემთვის, როგორ გიყვარდი. რა თქმა უნდა, არც მე მომიკლავს თავი ამაზე საუბრით. ზუსტად ვიცი, აუცილებლად იარსებებს “იქითა სახლი” სხვა ცხოვრებაშიც, სადაც სკოლიდან დაბრუნებულს,კარაქში შემწვარი კარტოფილის, ახალი პურის და ცხელი ჩაის სურნელი შემიღიტინებს ცხვირში. გავა ბევრი ზამთარი და გაზაფხული, ბევრი გრძელი წელიწადი და ნელ-ნელა გაუფერულდება სახლიც, შენცდა ახალი პურის სურნელიც. სულ უფრო მეტი რამ გვეწყინება ერთმანეთისგან, სულ უფრო მეტ რამეში დაგადანაშაულებ, სულ უფრო ხშირად შეგპირდები, რომ მოვალ და სულ უფრო ხშირად ვერ მოვიცლი შენთვის. მერე, შემოდგომის ერთ არც თუ ისე მშვენიერ საღამოს გავიგებ, რომ მალე ამ სამყაროდან სადღაც სხვაგან გადაინაცვლებ. მე კი ისევ ისე ვინანებ იმ არ-შესრულებულ დანაპირებ(ებ)ს, როგორც ახლა და აქ. ყოველთვის ასე ხდება, ადამიანები ყოველთვის ვტკენთ ერთმანეთს.ყოველ დილას ახლიდან ვსწავლობთ სუნთქვას, სიარულს, ახლიდან ვირგებთ ფერად ნიღბებს და ვუერთდებით ამ მასკარადს. ვიცინით, ვიცინით ძალიან ბევრს, ვიცინით მანამ, სანამ სუნთქვა არ გაგვიჭირდება, ვიცინით მანამ, სანამ მუცელი არ გვეტკინება სიცილისგან, ვიცინით, რომ წამოსული ცრემლები ისევ სიცილს დავაბრალოთ, ვიცინით, რომ გადავრჩეთ,ვიცინით, რომ ჭკუიდან არ შევიშალოთ. და ასე იქნება მუდამ. გავქრებით თოვლის ფიფქებივით და… …აუცილებლად შევხვდებით სხვა ცხოვრებაში.
Rosewood – რამეს გეუბნებათ ეს სიტყვა? ხშირად ხდება ხოლმე ისე, რომ როგორღაც, აქვე, ჩვენთან, ერთი ხელის გაწვდენაზე ძალიან ნიჭიერი ბავშვები არიან. ბევრმა ჩვენგანმა ეს არც იცის. არ იცის, რომ შესაძლოა ეს ბავშვები ძალიან მაგარ ქავერებს აკეთებდნენ! დიახ :3 ეს ბავშვები …
შენზე რომ ვფიქრობ გული ლურჯი პეპლებით მევსება… ცოტა ხნის წინ მე და ანა ჩემი სკოლის გვერდით ვისხედით სკამზე… Placebo – Heaven Inside You -ს ვუსმენდით და ვსაუბრობდით… უცნაური რაღაც მითხრა.. შენ რომ …