ნაწვიმარ ქუჩებში ბოდიალი შენთან ერთად.
სიცივე, ქარი, ჩამოცვენილი ფოთლები და ჩვენ.
ყვითელი ფოთლების ხალიჩაზე ცეკვა.
მინდვრის ფოთლები ჩემს დაშლილ თმაში და შენი ხელი ჩემს ხელზე.
ჩემი ხელი შენს გულზე.
შენი გულისცემის შეგრძნება.
სიჩუმე.
ვიყურებით ცაში.
ცა ნაცრისფერ/ცისფერ/ვარდისფერია.
ცის ფონზე ხის ტოტებს ალაგ-ალაგ შერჩენიათ ფოთლები.
ჩვენ ვწევართ მინდორში.
ფოთლებზე.
ცივა.
ჩემი ხელი ისევ შენს გულზე.
შენი გული ისევ ჩქარა ცემს.
ის ხელი, რომელიც ჩემ ხელზე გიკიდია, თბილია.
მე მიყვარს შენი თბილი ხელები.
ძალიან 🙂
შენ ლამაზი თითები გაქვს და ამ თითებით თმაზე მეფერები.
შენ ლამაზი ხარ, თუმცა ამბობ, რომ მე ვარ შენზე, იმაზე, ყველაზე ლამაზი.
გზაჯვარედინი.
ისევ ფოთლები.
ყვითლები. ლამაზები. მარტოსულები.
და ჩვენ. <3
ცივა. ცხვირებს ისევ ერთმანეთის სუნთქვა გვითბობს.
ულამაზესი დღე იყო.
კიდევ ბევრჯერ მინდა ასე ფოთლებში წოლა, ცაში ყურება და შენი გულისცემა.
შენ მე მხდი ასეთ ბედნიერს.
Read Next
– შენ არ მოგწონს ეს სამყარო, ჰო? – არა. – რატომ? – მტკენს. – ეგ როგორ? – აი, ასე. ყოველი ამოსუნთქვით, შუშის თვალებიდან ნასროლი მზერით, გაუფასურებული გრძნობებით, მოწამლული ჰაერით, შურით, ბოღმით, ბოროტებით, შექმნილი კერპებით და მათი თაყვანისცემით, გაუფასურებული რწმენით, მოდაში …
ბევრი მიფიქრია შეიძლება თუ არა, რომ სიყვარული მთელი ცხოვრება გაგრძელდეს. ყოველთვის, როცა უარყოფით პასუხამდე მივდივარ, ბებო და ბაბუ მახსენდება. ბაბუ რამდენიმე წლის წინ გარდაიცვალა, ბებო დარჩა, ჩვენთან ცხოვრობს. არც ვიცი რამდენი წელი იცხოვრეს ერთად. ფაქტია, ძალიან ბევრი.. არც ის ვიცი, …
– ხვალაც გვექნება 1 საათზე რეპეტიცია ბავშვებო, ზეგ სავარაუდოდ გამოცდა.. დამღლელი დღე იყო.. არამარტო ფიზიკურად, ემოციურადაც – საკმაოდ. მეძინებოდა და სახლში მინდოდა საშინლად. ჩავიცვი და გამოვედი.. ფუ, კაშნე დამავიწყდა.. რატომ არ გავიკეთე ნეტა გამოსვლისას? ა, ჰო. არ ციოდა. ახლა ცივა …
რთულია საკუთარ თავს სისუსტის გამოვლენის უფლება მისცე. ალბათ სიძლიერეც ყველაზე დიდ სისუსტედ იქცევა რაღაც მომენტში და ისე გაგტეხავს, შეიძლება ვეღარც შეძლო გამრთელება. როცა ყველაფერი სულს გიხუთავს, ამაოდ ცდილობ სუფთა ჰაერი იპოვო ამდენ სიბინძურეში და საბოლოოდ ხმელეთზე უწყლოდ დარჩენილ თევზს ემსგავსები. …