გესმის? რას გახსენებს? უცნაურია, თუმცა ყველას თავის ასოციაციები აქვს. ერთი ჭიქაც დავლიოთ. მე? მე მოთიბული ბალახის სუნს. მზით გამთბარ თმას, სხივებს თვალებში. გულწრფელ ღიმილს და იმ დროს, სანამ ისეთები ვარსებობდით, როგორებიც წესით ახლაც უნდა ვყოფილიყავით. არა, არ გესმის. ეს ნოსტალგიაზე …

სრული აპათია. სრული. საერთოდ არაფერი. ცუდია? – სხვისთვის. და ჩემთვის? – ამ წამს კარგია. არაფერი გაწუხებს, არაფერზე ნერვიულობ, უხეშად რომ ვთქვათ ყველაფერი გკიდია… მაგრამ.. მაგრამ )) ოდესმე ჰო გაივლის? აი, მაშინ. მაშინაა საშიში.. ყველაფერი, რაც ამდენი ხნის მანძილზე უნდა გეგრძნო, …

მოგონებების შემნახველი კადრები და… ჰო, ისევ. როგორ ფიქრობ, მოგონება მტერია? ხშირ შემთხვევაში გვტკენს, მაგრამ თან ისეთი შორეული სითბოთი გვავსებს.. საერთოდ საჭიროა? მე მგონია, რომ კი. აბა, წარმოიდგინე. რომ არა ჩვენი პინკინები ბუნებაში, ტერასაზე გათენებული ღამეები, “სულები” სხვენში, დანთებული კოცონის გარშემო …