შემოდგომისფერ ფიქრებში იისფერი ტონები შემომეპარა.
დაუსრულებელი ბოდიალის პერიოდი იწყება.
დრო, როცა მთელი დღე ყვითელ ფოთლებში დაშრიალებ, სახლში მისული, ოდნავ გაყინული, ჩაის ჭიქაზე ითბობ თითებს, ტუჩ-ცხვირს კი ჭიქიდან ამომავალ ორთქლზე, მერე კითხვაში, მზესუმზირის კნაწუნში (ან შოკოლადის ჭამაში) და მწვანე ჩაის სმაში ათენებ ღამეს.
მე გავიღვიძე.
სულ უფრო და უფრო მეტი ფერი ჩნდება ჩემში.
დიახ, ჩემს მოიისფრო რეალობაში ზღაპრული ელემენტები გაჩნდა.
იცით, მე პატარა პრინცი მყავს სახლში, ხოლო ყელზე, ლამაზ ჯაჭვზე დაკონწიალობს პატარა პრინცი თავის ვარდით და რა თქმა უნდა მელია.
ერთი პრინცი სულ ჩემს სახლში იქნება. მეორე – ყელზე, გულთან ახლოს.
მესამე (და ნამდვილი) პრინცი კი ჩემს იისფერ რეალობაშია, სადაც მეც პრინცესად ვგრძნობ თავს.
ესეც ასე, მოლურჯო ბედნიერების ნაწილაკები.
