დღეს სამსახურიდან ადრე წამოვედი.. გადავწყვიტე ცოტა ფეხით გამევლო აღმაშენებელზე.. უამრავი ხალხი ირეოდა. უამრავი კაფე, მაღაზია, გიოს ჯერ არ ეცალა.. 1 საათი მქონდა დრო. გადავწყვიტე ცოტა ფეხით გამესეირნა. ვერ ვიტყვი, რომ სასეირნო ამინდი იყო.. ძალიან ციოდა. მაგრამ მაინც.. მაინც მექაჩებოდა რაღაც …
მოიისფრო Articles.
– გძინავს? მეძინა, თითქმის.. უფრო სწორად იმ მდგომარეობაში ვიყავი, საცაა რომ უნდა ჩაგეძინოს, ბურანში რომ ხარ.. – არა, ჯერ.. შენ? – კი და ასე გელაპარაკები :დ გადავხედე, გამეცინა.. ეს გოგო კარგად მოქმედებს ჩემზე – გავიფიქრე.. ჩემი ბავშობის დაქალი იყო.. ერთად …
მერამდენედ ემალები შენ თავს? ოჰო, გამოჩნდი 🙂 მე სულ შენთან ვარ. რაღაც ვერ გხედავ – ხოლმე. ეგ შენ ვერ მხედავ. მაინც და მაინც ისეთ მომენტებში რატომ ჩნდები, როცა ყველაზე მეტად არ მსურს კრიტიკის მოსმენა? შენ გეშინია შენი თავის 🙂 ეუ… …
“- ეგ წიწილა მკვდარია? თუ სძინავს? – სძინავს დებილო xD მკვდარ წიწილაზე რატომ დაგთაგავდი? წიწი… <3” “- კიიიდევ ბევრი უნდა ვიაროთ? ;ს დავიღალე – მოითმინე, მალე ავალთ… ……………………………………………………………. – ე, ზღვა.. რა ლამაზად ჩანს… – შენ მაშინ უნდა ნახო, როცა …
ის მომენტი, როცა რაღაც ძალიან მნიშვნელოვნის მიხვედრა უცნაური სიცივით და სევდით გივსებს გულს.. არა, მიხვედრა კი არა, გახსენება.. თუ მიხვედრა.. ან ერთიც და მეორეც.. გახსენება და მიხვედრა იმისა, რომ რეალურად არ გქონია ის მნიშვნელოვანი რაზეც ალბათ ყველა ოცნებობს.. ღრმა ბავშობაშივე …
მე+შენ ♥ … რას უდრის? ალბათ იმ ყველა საოცრებას, რაც შეიძლება ზოგადად ცხოვრებაში განიცადო.. საყვარელი ადამიანის დანახვით გამოწვეულ ბედნიერებას, რომელიც სიტყვებით უბრალოდ არ გადმოიცემა.. ჩემ ფანჯარასთან რომ დაგინახავ მომღიმარს და იმის ნაცვლად, რომ გამოვიქცე შენთან, რამდენიმე წამი გაშტერებული რომ გიყურებ …
1 იანვარიც მიიწურა… ამ წლის პირველი დღე.. ახლა 2 იანვარია.. ამბობენ ბედობააო, ჰოდა მინდა ჩემი ბლოგი და პოსტები დამებედოს.. ორდღიანი ბოდიალის და თავის ტკივილის მერე მეგობრებს საინტერესო იდეა მოგვივიდა თავში.. გადავწყვიტეთ სტადიონზე პატარა საჰაერო ბურთი გაგვეშვა.. ვიყიდეთ და 2 საათი …
მე მჯერა… მჯერა ოდესმე წავალ… მე არ ვაპირებ სიკვდილს… უბრალოდ გავქრები, ლამაზად, უჩუმრად… წავალ, თუნდაც ამისთვის ზღვის გადაცურვა დამჭირდეს… მე სიმღერით გადავცურავ ზღვას და დავუბრუნდები იმ სამყაროს, რომელსაც ნამდვილად ვეკუთვნი… ჯოჯოხეთიდან სამოთხეში… ტყუილიდან სიმართლეში… სიძულვილიდან სიყვარულში…
საოცრად დიდი ემოციით სავსე, და მაინც უემოციო… ცივი… ხელებგაყინული, გრძნობებისგან დაცლილი, ფაიფურის თოჯინა… ყველასთვის სასურველი და ამავე დროს საძულველი… ყველა მისი დახმარების მოლოდინში… მისთვის კი – არავინ… ისეთი შიშით სავსე, ნეკერჩხლის ფოთოლი რომ გრძნობს ქარის ყოველი დაბერვისას… წყლის პატარა წვეთი …
იყო და არა იყო რა… ბავშობაში ზღაპარს რომ მიკითხავდნენ, ყოველთვის ასე იწყებოდა… ყოველთვის ყველაფერი ასე იწყება… ჩვენი ამბავიც ასე დაიწყო… იყო და არა იყო რა… იყავი შენ და ვიყავი მე… ერთად …
სოც. ქსელები