ვცდილობ რაც შეიძლება სწრაფად ვიარო, რომ ამ სიცივეს მალე დავაღწიო თავი. უკვე სახლთან ვარ თითქმის, ჩემ საყვარელ და ბევრჯერ ნახსენებ ნაპირებში ხეებიან პატარა ქუჩაზე. წინ ორი ბიჭი და ერთი გოგო მიდის, დაახლოებით 6-7 წლისები თუ იქნებიან. – არა, ბიჭო, Iphone …
მოიისფრო Articles.
21 სექტემბერი. ” – ჰეეი, როგორ ხარ? – შოთა არ ვარ. ” 13 ოქტომბერი. ” – როგორ ხარ? – კარგად, შენ? ^_^ – რავი რა, დამეწყო სწავლა და ვნათლდები :დ – ოჰო , ნუ თუ ნათლდები :დ * * * …
– გახსოვს რა ლამაზი იყო რომ დაიბადა? – ახლაც ძალიან ლამაზია. – ჰო, მაშინ პატარა იყო ძალიან და ლამაზი. – ახლაც პატარა და ლამაზია. – კარგი ჰო! ბიძაჩემი და მამაჩემი იხსენებდნენ ჩემ დაბადებას.. როგორ მნახეს პირველად, როგორ დავიწყე სიარული, ლაპარაკი, …
– გძინავს? მეძინა, თითქმის.. უფრო სწორად იმ მდგომარეობაში ვიყავი, საცაა რომ უნდა ჩაგეძინოს, ბურანში რომ ხარ.. – არა, ჯერ.. შენ? – კი და ასე გელაპარაკები :დ გადავხედე, გამეცინა.. ეს გოგო კარგად მოქმედებს ჩემზე – გავიფიქრე.. ჩემი ბავშობის დაქალი იყო.. ერთად …
როცა რაღაც ძალიან ძალიან დიდს ვგრძნობ, ისეთს, რომ ვერ იტევს ტვინი, გული და ა.შ. მიჭირს წერის დაწყება.. 20 წლის ვარ.. რაც აზროვნება და სამყაროს აღქმა დავიწყე, მას მერე მახსოვს, რომ სხვებზე ვზრუნავდი. არა, განა ცუდია.. უბრალოდ ზედმეტი არაფერი ვარგა.. მე …
ალბათ ყველას ცხოვრებაში არის მომენტები, როცა როგორც არ უნდა ეცადო არფერი გამოგდის.. ისეთი გრძნობა გიჩნდება, თითქოს მიწა ფეხქვეშ გეცლება.. გინდა იტირო, მაგრამ ცრემლი არ მოგდის, შესაბამისად დაგროვილი ემოციისგანაც ვერ თავისუფლდები და აღარ იცი რა ქნა.. როგორმე უნდა გამოხატო ემოცია, თორემ …
დღეს 30 აპრილია. 12-ს გადასცდება და უკვე 1 მაისი იქნება. ჩემი დაბადების დღე.. უცნაურია, მაგრამ არანაირი საზეიმო განწყობა არ შეიმჩნევა ჩემში.. 20 წლის ვხდები.. საუკუნის მეხუთედი.. ვცდილობ გავიხსენო როგორ ვიყავი შარშან ამ დროს..
“…ცალ ხელში ორლესული ბარი ებოძა საქმემოწყურებულ სტასიკს, მეორეში – საწამლავი. იქვე, მინდორში, შარვლები გამოურჩევლად ყველას ჩახადეს ფერშალებმა (ვითომ მიაღწევდა კია რომელიმე მათგანი ს. ორჯონიკიძისეულ დიდებას?), ნემსები შეურჭვეს იქ, რაღაცა ძალიან მყრალი სითხეც შეასვეს, არ დაჯღანულან, ასე იყო ალბათ საჭირო. ღამებნელში …
ძლივს დავინახე მზის სხივები ამდენი ხნის მერე.. ისეთი გრძნობა მქონდა, თითქოს ძვლებში შეაღწია სითბომ.. თითქოს სისხლმა უფრო უკეთ დაიწყო მოძრაობა ძარღვებში.. მთელი არსებით შევიგრძნობდი მზის სხივებით გამთბარ ნიავს.. ხარბად ვიყნოსავდი გაზაფხულისსუნიან ჰაერს.. – რა სხვანაირი ჩანს ყველაფერი ამ სახურავიდან.. ადამიანები.. …
სოც. ქსელები