ის მომენტი, როცა რაღაც ძალიან მნიშვნელოვნის მიხვედრა უცნაური სიცივით და სევდით გივსებს გულს.. არა, მიხვედრა კი არა, გახსენება.. თუ მიხვედრა.. ან ერთიც და მეორეც.. გახსენება და მიხვედრა იმისა, რომ რეალურად არ გქონია ის მნიშვნელოვანი რაზეც ალბათ ყველა ოცნებობს.. ღრმა ბავშობაშივე …
მოიისფრო Articles.
როცა რაღაც ძალიან ძალიან დიდს ვგრძნობ, ისეთს, რომ ვერ იტევს ტვინი, გული და ა.შ. მიჭირს წერის დაწყება.. 20 წლის ვარ.. რაც აზროვნება და სამყაროს აღქმა დავიწყე, მას მერე მახსოვს, რომ სხვებზე ვზრუნავდი. არა, განა ცუდია.. უბრალოდ ზედმეტი არაფერი ვარგა.. მე …
ჰო. ლამაზი ვიყავი დღეს. ალბათ. კიარა და ალბათ დღეს უფრო ლამაზი ვიდრე სხვა დროს. დავიმსახურე ყველას ყურადღება. სხვა დროს თუ მახალისებდა, დღეს გამაღიზიანა. სიამოვნებით დავთხრიდი თვალებს და ჩამოვაფხეკდი იმ უაზრო ღიმილს სიფათებიდან. ჰო. ნწ. არვიღებ ხმას. ეგოისტურად გამოვა. გამოვა რა, …
მზის პირველი სხივი.. ცოტათი გახელილი თვალი.. მსუბუქი თავბრუსხვევა.. ოდნავ აღქმული სამყარო.. პირველი ფიქრი რაც მოდის ისაა, რომ “ის” ისევ შენ ცხოვრებაშია.. მისით იწყებ დილას.. ღამეც ხომ მასზე ფიქრში ჩაგეძინა.. დღეს ნახავ.. <3 მერე რა, რომ ლექციების მერე.. მერე რა, რომ …
ალბათ ყველას ცხოვრებაში არის მომენტები, როცა როგორც არ უნდა ეცადო არფერი გამოგდის.. ისეთი გრძნობა გიჩნდება, თითქოს მიწა ფეხქვეშ გეცლება.. გინდა იტირო, მაგრამ ცრემლი არ მოგდის, შესაბამისად დაგროვილი ემოციისგანაც ვერ თავისუფლდები და აღარ იცი რა ქნა.. როგორმე უნდა გამოხატო ემოცია, თორემ …
დღეს 30 აპრილია. 12-ს გადასცდება და უკვე 1 მაისი იქნება. ჩემი დაბადების დღე.. უცნაურია, მაგრამ არანაირი საზეიმო განწყობა არ შეიმჩნევა ჩემში.. 20 წლის ვხდები.. საუკუნის მეხუთედი.. ვცდილობ გავიხსენო როგორ ვიყავი შარშან ამ დროს..
ჰე, იცი, გუშინ ჩვენი ტბა მესიზმრა.. ძილის წინ კიდევ ერთხელ გადავიკითხე ჩვენი მიმოწერა.. აშკარად გულში ჩამრჩა ზღაპარი ჩვენ ტბაზე.. ხომ ვთქვი დამესიზმრება-მეთქი.. ჰოდა მართლა დამესიზმრა.. დამავიწყდა დღეს შენთვის მეთქვა.. რა ბედნიერმა გავიღვიძე დილას იცი? ^.^ … ველოსიპედი პატარა ბილიკზე მიდიოდა.. …
ალბათ მკითხველს ახსოვს Love Story მე+შენ ♥ ^.^ რეალური ისტორია, რომელიც ჩემი ცხოვრების ულამაზეს მონაკვეთს ასახავდა.. მაშინ, ამას რომ ვწერდი, ვერც წარმოვიდგენდი ასე თუ შევიცვლებოდი პიროვნულად. მაგრამ გადის დრო და უფრო და უფრო მეტ ცვლილებებს ვამჩნევ ჩემ პიროვნებაში.. ცხოვრებაში..
“…ცალ ხელში ორლესული ბარი ებოძა საქმემოწყურებულ სტასიკს, მეორეში – საწამლავი. იქვე, მინდორში, შარვლები გამოურჩევლად ყველას ჩახადეს ფერშალებმა (ვითომ მიაღწევდა კია რომელიმე მათგანი ს. ორჯონიკიძისეულ დიდებას?), ნემსები შეურჭვეს იქ, რაღაცა ძალიან მყრალი სითხეც შეასვეს, არ დაჯღანულან, ასე იყო ალბათ საჭირო. ღამებნელში …
ისევ ჭიაკოკონობა გამახსენდა, ანნ… ისე, ის დღე რატომ ჩამრჩა ასე ძალიან გონებაში? იქნებ იმიტომ, რომ იმ დღეს უცნაურად კარგად იყო ყველაფერი? … და მერე აირია, ისე აირია, რომ ვერაფრით დავალაგეთ..
სოც. ქსელები